مشاعره مشاعره با اشعار غلام رضا طریقی

[.MOON.]

يا می‌گذری از من يا راه نمی‌آيی
چون قد بلند خود، کوتاه نمی‌آيی

با روز قرار تو رد می‌شوم از هفته
با اينکه تو مدت هاست هر ماه، نمی‌آيی

يکی تو و يکی من و يکی تو و يکی نه من
دوباره روسفيد ، تو ـ دوباره روسياه ، من

دوباره شاد لذت نبرد تن به تن تو و
دوباره شرمسار ارتکاب اين گناه ، من

 

[m.sina]

يکی تو و يکی من و يکی تو و يکی نه من
دوباره روسفيد ، تو ـ دوباره روسياه ، من

دوباره شاد لذت نبرد تن به تن تو و
دوباره شرمسار ارتکاب اين گناه ، من

نام خود را صاف بر پیشانی من حک کن و
کارتهای تا ابد بی اعتبارم را بگیر

مثل قالی سال‌های سال پامالم بکن

گاهی اما با سرانگشتت غبارم را بگیر

 

[.MOON.]

نام خود را صاف بر پیشانی من حک کن و
کارتهای تا ابد بی اعتبارم را بگیر

مثل قالی سال‌های سال پامالم بکن

گاهی اما با سرانگشتت غبارم را بگیر

راهــــی شهر شما میشوم از راه خیال

بی خیالان چه بخواهند چه نه ؛ گمراهند

شهر پــُر می شود از اهل جنــون برج بـه برج

"مهر" خواهان شما "مشتری " هر "ماه " اند

 

[m.sina]

راهــــی شهر شما میشوم از راه خیال

بی خیالان چه بخواهند چه نه ؛ گمراهند

شهر پــُر می شود از اهل جنــون برج بـه برج

"مهر" خواهان شما "مشتری " هر "ماه " اند

دوستت دارم این همان رازی ست که جهان را نجات خواهد داد
دوستت دارم این همان اسبی است که سوارش همیشه در راه است

ای چراغ همیشه روشن عشق باش تا صبح دولتم بدمد
تو در این عصر خوش‌تری زیرا، ماه پیش ستاره‌ها ماه است

 

[.MOON.]

دوستت دارم این همان رازی ست که جهان را نجات خواهد داد
دوستت دارم این همان اسبی است که سوارش همیشه در راه است

ای چراغ همیشه روشن عشق باش تا صبح دولتم بدمد
تو در این عصر خوش‌تری زیرا، ماه پیش ستاره‌ها ماه است

تو پری باشی و تا آن سوی دریا بروی
من به سودای تو یک مرغ مهاجر باشم

قسمت این بود، چرا از تو شکایت بکنم؟
یا در این قصه به دنبال مقصر باشم؟

 

[m.sina]

تو پری باشی و تا آن سوی دریا بروی
من به سودای تو یک مرغ مهاجر باشم

قسمت این بود، چرا از تو شکایت بکنم؟
یا در این قصه به دنبال مقصر باشم؟

ما در این عصر بره ای هستیم که اسیر طلسم چوپانیم
بره ای که به محض آزادی، اولین مقصدش چراگاه است

بره ای که هوا نمی‌خواهد، هیچ چیز از خدا نمی‌خواهد
بره ای که نهایت هدفش، گله از وضع نوبت کاه است

 

[.MOON.]

ما در این عصر بره ای هستیم که اسیر طلسم چوپانیم
بره ای که به محض آزادی، اولین مقصدش چراگاه است

بره ای که هوا نمی‌خواهد، هیچ چیز از خدا نمی‌خواهد
بره ای که نهایت هدفش، گله از وضع نوبت کاه است

تو پری باشی و تا آن سوی دریا بروی
من به سودای تو یک مرغ مهاجر باشم
قسمت این بود، چرا از تو شکایت بکنم؟
یا در این قصه به دنبال مقصر باشم؟