به یکی استیکر بده=)

mehrabi83

کاربر فعال

کاربر فعال

19/8/18

نویسنده موضوع
#11

آنالی

zeinab z :big_hug:

امضا : mehrabi83

Cãlypso

کاربر فعال

کاربر فعال

19/8/18

#12

@⭐^دوستدار_زندگی^⭐ :big_hug:

امضا : Cãlypso

.:Malas banoo:.

کاربر انجمن

کاربر انجمن

19/8/18

#13

اشک سرخ

مقدمه:
و
اما نیم شبی من خواهم رفت، از دنیایی که مال من نیست
از زمینی که به بیهوده مرا بدان بسته اند
و تو آنگاه خواهی دانست خون سبز من خواهی دانست
که جای چیزی در وجود تو خالیست
و تو آنگاه خواهی دانست
پرنده کوچک قفس خالی و منتظر من
خواهی دانست
که تنها مانده ای
با روح خودت
و بی کسیت را دردناکتر خواهی چشید زیر دندان غمت
غمی که من می برم
غمی که من می چشم
دیگر آن زمان گذشته است که من از درد جانگزایی که
هستم به صورتی دیگر در آیم،
و در مقطع روحی که
شقاوتهای نادانی آن را ز هم دریده است
بهبود یابد...
دیگر آن زمان گذشته است و من
جاودانه به صورت دردی که زیر پوست تست مسخ گشته ام...
انسانی را در خود کشته ام
انسانی را در خود زا ده ام
و در سکوت درد بار خود مرگ و زندگی را شناختم ..
اما میان این هر دو، من، لنگر پررفت و آمد دردی
بیش نبودم، درد مقطع روحی که شقاوتهای
نادانی آن را زهم دریده است...
تنها
هنگامی که خاطره ات را می بوسم در می یابم دیری است
که مرده ام
چرا که لبان خود را از پیشانی خاطره تو سردتر می یابم...
ای شاخه جدامانده من،
هیچ تکیه گاهی ابدی نیست
لینک رمان:
رمان هیچ تکیه گاهی ابدی نیست | آنالی کاربر انجمن یک رمان

آنالی

نو ورود

نو ورود

19/8/18

#15

@☆^دوستدار_زندگی^☆ :laughting:

:big_hug:

امضا : آنالی

مقدمه:
و
اما نیم شبی من خواهم رفت، از دنیایی که مال من نیست
از زمینی که به بیهوده مرا بدان بسته اند
و تو آنگاه خواهی دانست خون سبز من خواهی دانست
که جای چیزی در وجود تو خالیست
و تو آنگاه خواهی دانست
پرنده کوچک قفس خالی و منتظر من
خواهی دانست
که تنها مانده ای
با روح خودت
و بی کسیت را دردناکتر خواهی چشید زیر دندان غمت
غمی که من می برم
غمی که من می چشم
دیگر آن زمان گذشته است که من از درد جانگزایی که
هستم به صورتی دیگر در آیم،
و در مقطع روحی که
شقاوتهای نادانی آن را ز هم دریده است
بهبود یابد...
دیگر آن زمان گذشته است و من
جاودانه به صورت دردی که زیر پوست تست مسخ گشته ام...
انسانی را در خود کشته ام
انسانی را در خود زا ده ام
و در سکوت درد بار خود مرگ و زندگی را شناختم ..
اما میان این هر دو، من، لنگر پررفت و آمد دردی
بیش نبودم، درد مقطع روحی که شقاوتهای
نادانی آن را زهم دریده است...
تنها
هنگامی که خاطره ات را می بوسم در می یابم دیری است
که مرده ام
چرا که لبان خود را از پیشانی خاطره تو سردتر می یابم...
ای شاخه جدامانده من،
هیچ تکیه گاهی ابدی نیست
لینک رمان:
رمان هیچ تکیه گاهی ابدی نیست | آنالی کاربر انجمن یک رمان