در حال تایپ رمان معاهده طلایی | برهون کاربر انجمن یک رمان

برهون · 28/10/25

***
اریس با بی‌علاقگی کتاب دیگری برداشت، چشمانش لحظه‌ای بر روی دستان مشت‌شده کاساندر درنگ کرد. این گستاخی... این نشانهٔ امیدی کور بود. و او می‌دانست چگونه امید را به ناامیدی مطلق بدل کند؛ پس در حالی که بی‌هدف صفحه‌های کاهی را ورق می‌زد گفت:
- چرا خودم رو به‌خاطر یک موش به زحمت بندازم؟ متاسفم؛ ولی هیچ علاقه‌ای به درمان اون احمق ندارم.
کاساندر از غضب مشتی به یکی از قفسه‌های چوبی کتاب کوبید که تکان سختی خورد و صدای مشتش با نوای برخورد جلد‌های نفیس مخلوط شد. او فکر می‌کرد تمام بازی را می‌داند، گمان می‌کرد می‌تواند آن دختر را در میان انگشتانش به رقص در آورد؛ اما نمی‌دانست که خودش آن عروسک خیمه‌شب‌بازی خواهد بود. اریس کتاب را در جای خود قرار داد و با آرامش به سوی کاساندر چرخید. وقار و فراغت او...

برهون · 31/10/25

اریس مقابل دروازه مهر و موم شده ایستاد. خاطرهٔ صدها سال اسارت هم‌چون خوره به روحش می‌خزید. آرام زنجیرهای کلفت و سرد را با انگشتانش لمس کرد. سر بلند کرد و به جواهر روبلیت که می‌درخشید خیره شد. بناگاه احساس کرد قلبش فشرده شد و مایعی به طعم آهن از مجرای گلویش بالا آمد. به سرعت دهانش را پوشاند و سرفه‌های خشک با شدت از دهانش بیرون پرید. ضعف بر پاهای کشیده او چیره شد و موجب سفت‌شدن دستش به دور زنجیر شد. خون سرخی که دستش را چسبناک کرده، برایش همچون نزارنما بود. نفس‌هایش سنگین بیرون می‌آمد، قطره‌ای از خون به آرامی از میان لب‌های سرخ و نیمه بازش جدا شد و بر زمین چکید. دستش را مشت کرد و پشت آن را روی دهانش کشید. پوزخندی زد، نیم‌قدم به عقب برداشت و در میان خیالاتش مرا مخاطب قرار داد:
- من تسلیم...

برهون · 3/11/25

کاساندر بلند شد و به سمت پنجره بزرگی که در رو‌به‌روی تخت قرار داشت رفت. مقابل آن ایستاد و به تماشای فضای شاداب و سرسبز بیرون پرداخت. زمین که به لطف باران رنگ تیره به خود گرفته جلوه گل‌های صد رنگ را بیشتر کرده بود. خدمتکاران و محافظان در هر سمتی دیده می‌شدند. آسمان نیز نسبت به قبل صاف‌تر بود. انگار پاییز تنها سایه‌اش را بر درون قصر گسترده بود که چنین محنت‌زده و پارینه به نظر می‌رسید. دنیای او مملو از تلبیس شده بود و گاهی فکر می‌کرد که خودش نیز به مردی هزار چهره تبدیل شده است.
- نمی‌خوای چیزی ازم بپرسی؟!
الیاس به آرامی گردنبند بلندش که طرحی از خورشید بود را در میان انگشتانش به بازی گرفت. چطور یک نوکر جرئت می‌کرد که سوالی داشته باشد، آن‌چه در تفکراتش لایزال است وفاداری، فداکاری و پوچی‌ست...

برهون · 5/11/25

کاساندر پوزخندی زد که شانه‏‌هایش کمی بالا رفت. کشوری که حتی پایه‌های تاریخی‌اش سقیم بود، چطور آینده‌ای جز ویرانی و تفتین داشت؟! الیاس کتابی را که بر روی میز کنار تختش قرار داشت با سختی به دست آورد و به دنبال صفحه‌ای آن را ورق زد که بوی کهنگی و کندر در فضا پیچید. کاساندر که تا آن زمان چنین کتابی را ندیده بود پرسید:
- اون کتاب رو از کجا آوردی؟!
الیاس لبخندی شیطنت‌آمیز بر لب نشاند و در حالی که جلد ساده و چرمی کتابِ قدیمی با نقش‌هایی طلایی را لمس می‌کرد، گفت:
- فکر کردید که چرا من رو از معبد بیرون انداختن؟ این یکی از کتاب‌هایی هست که در بخش قدیسان کلیسای جامع برای تعالیم به پاپ بعدی نگهداری میشه.
کاساندر درباره کتاب‌هایی که در بخش قدیسان نگهداری می‌شد، بسیار شنیده بود. کتابخانه‌ای مانند کاخ...

برهون · 8/11/25

کاساندر که در وسط اتاق غرق در فکر به یک نقطه خیره شده بود، ناگهان کلافه موهای بلندش را با دست بالا برد، طومار قدیمی را زمین انداخت و گفت:
- این‌طوری نمیشه؛ باید اطلاعات بیشتری در مورد معاهده وجود داشته باشه.
الیاس سرش را از روی کتاب بلند کرد و بی‌توجه به اعتراضات کاساندر با تشویش گفت:
- سرورم شما نباید رو زمین بشینید. اون‌جا مناسب شما نیست.
کاساندر بی‌تفاوت شانه‌هایش را بالا برد و طومار دیگری برداشت. کتاب‌ها و صحیفه‌ها آن‌قدر قدیمی بودند که حتی در خواندنشان نیز باید احتیاط می‌کرد؛ انگار که در وسط موزه‌ای مربوط به کتب تاریخی ایستاده بود. بوی کهنگی کاغذ‌ها مشامش را پر کرده بود و صدای خش‌خش صفحات در گوشش نوایی دل‌پذیر ایجاد می‌کرد.
- هر دوی ما انسان هستیم الیاس. جایگاهت توسط محل نشستنت...

برهون · 10/11/25

***‌
هنگامی که ماه برای نمایش قدم به صحنه آسمان می‌گذارد و ابرهای سیاه همچون پرده‌ای کنار می‌روند، افسانه‌ها به حقیقت می‌پیوندند و رازهای مستور در زیر نور مهتاب به رقص در می‌آیند. موجودات شب تماشاگر حرکت عروسک‌ها می‌شوند و چنین است که هیچ چیز در جهان نهان باقی نخواهد ماند.
صدای جغدی که در کنار پنجره کوچک ایستاده در گوش‌هایش پژواک می‌شود. سربازی که نیزه‌ای کهنه در دست دارد به دستور او کنار می‌رود و در چوبی و قدیمی را برای ورود او باز می‌کند. با نگاهی سریع به اطراف به‌مانند موشی وارد زیرزمین می‌شود. در بسته شده و صدای برخورد کلون آهنی با چوب موجب شد لرزی بر اندامش بنشیند. فضا را سکوتی سنگین احاطه کرده و راه توسط مشعل‌های کوبیده شده بر دیوار روشن شده بود. آرام و با اطمینان از پله‌های مارپیچ...

برهون · پنجشنبه ساعت 23:13

از سقف گنبدی سیاه و ترک خورده که هم‌چون آسمانی خاموش بود، چلچراغی عظیم با شمع‌های نیمه‌سوخته آویزان بود که شعله‌هایی بی‌قرار داشت و باد سرد صدای ناله زنجیرهای سیاه و زنگار گرفته‌اش را به گوش می‌رساند.
ملکه دوم به همراه پسر جوان و جاهلش در مقابل سکوی خونین به سمت دروازه‌ای عریض که با نقش‌هایی پیچیده از چهره‌های نالان و مارهای درهم تنیده آراسته شده بود، زانو زده بودند. چه چیزی پا به آن جهان می‌گذاشت؟! شاید موجودی که سال‌ها در انتظار کسی بود تا جرئت کرده و دوباره قدم به این مکان بگذارد!
دو تن از سایه‌بافان جلو آمدند و دستان ملکه و پسرش در میان روبان‌های طلایی و براق اسیر شد. هردو سر پایین انداختند و زمزمه سایه‌بافان در گوش‌هایشان پیچید. زام که دستان قفل شده‌اش از شدت ترس می‌لرزید به آرامی...

در حال تایپ رمان معاهده طلایی | برهون کاربر انجمن یک رمان

گزینه‌های بیشتر

برهون

نو ورود

برهون

نو ورود

برهون

نو ورود

برهون

نو ورود

برهون

نو ورود

برهون

نو ورود

برهون

نو ورود

موضوعات مشابه

کاربران بازدید کننده از موضوع (تعداد: 18)

کاربران در حال مشاهده موضوع (تعداد: 0, کاربر: 0, مهمان: 0)