نتایح جستجو

اسم فایل: روز کودک گوینده: @Roya.saadat میکسر: @FakhTeh نویسنده: @a.azarbakhsh روز کودک

گاهی تو را نمی‌فهمند که نمی‌فهمند هرچه دست رو می‌کنی پیش چشم‌هایشان هرچه لب باز ‌می‌کنی زیر گوش‌هایشان هرچه راز برملا می‌کنی بین قضاوت هایشان باز هم تو را نمی‌فهمند که نمی‌فهمند درست تر بگویم نمی‌خواهند که تورا بفهمند... نمی‌خواهند که اشک‌ و بغضت را باور کنند نمی خواهند که لرز و ترس نشسته در...

یک روزهایی در زندگیمان پیدا می‌شود که حتی حالمان را خودمان هم نمی‌فهمیم یک قرارِ بی قراری لابه‌لای نفس‌هایمان پرسه میزند قلب دیوانه میان هر تپش به سرفه می‌افتد یک روزهایی هم بهتر است دست از سر خودمان برداریم خود را به حال خود بگذاریم وترک کنیم خودمان را جایی جا بگذاریم و رها کنیم شاید بعدها...

به اندازه‌ی تمام انتظاری که از اطرافیانمان داریم؛ شکست را هم تجربه می‌کنیم. بهتر است انتظارمان را بگذاریم در کوزه و آب سردش را برای مبادا نگه‌داریم. در این روزهایی که همه به اندازه‌ی نیازشان تو را کنار خود می‌خواهند؛ بهتر است بار و بندیل جمع کنی و انتظارهایت را از میان دست و پاها برداری.

از میان پنجره‌های خیس باران خورده تو را به تماشا نشسته‌ام. دست زیر چانه زده؛ از دور تو را طواف می‌کنم. از میان همان پنجره‌ دست به سر و تنت می‌کشم حال مرا نمی‌فهمی که برایت بگویم رفع دلتنگی را حال مرا این پنجره‌ها می‌دانند که زخم دل فراموش می‌کنم به وقت زیارت چشمانت . حال مرا تو یاد نمی‌گیری؛ تو...

عشق دیوانه را دست کم گرفته بودیم؛ دل را به سر شیدایش سپارده بودیم؛ عقل را بازیچه‌ی ناز و نیازش کرده بودیم؛ زندگی را ساده به دستش داده بودیم. چشم که برهم زدیم، صاحبِ جنون و سر شیدا بودیم! ندانسته هم، میان سینه‌یمان عشق را جا داده بودیم! قرارمان خیره‌گی بود نفهمیدیم، دل را به رنگ چشمانش باخته...

ما برای زنده بودن زیادی خسته بودیم؛ زیادی شکسته و زیادی مرده. شاید ما میان دردهایمان جان سپارده بودیم... شاید ما تنها کالبدی پیر و شکست خورده بودیم؛ ما ناگذیر، تنها بازمانده هایی از جنگ روزمرگی‌هایمان بودیم. ما برای زندگی زیادی پیر بودیم... وقتش رسیده بود... تن خسته‌ی مارا باید به خاک خیس می...

و در نهایت باران به شهر ویران سر زده بود... امان... امان که اگر نوشدارو باران باشد... شهر ویران را هم زنده خواهد کرد... .

تولدتون مبارک باشه:458047-6dc8ffbbdef9cc2a2419e3bb0fa8d8d5:

وقت به خیر در خواست نقد. https://forum.1roman.ir/threads/203041/ نقد شد.

عنوان:ترشحات مغزی یک دیوانه نویسنده:رویا سعادت مقدمه: ته قصه‌ی کوتاهمان تنها دلم به حال چشمانت می‌سوزد. تنها برای چشمانت دلتنگ می‌شوم؛ فقط چشمانت. خودت هم می‌دانی دیگر کسی مانند من برای چشمانت پیدا نمی‌شود. دیگر کسی من نمی‌شود، خریدار نمی‌شود هر نگاهت را. دیگر کسی مانند من، بلد نمی‌شود چشم هایت...

تفنگ

تمام شهر را خواب گرفته‌است؛ سقف‌ها را باد برده‌است. دیوار‌ها و پنجره‌ها مرده‌اند و عشق را کسی کشته‌است. مردها را میان دود سیگار و زردآبی خواب رفته‌است. زن‌ها را میان بوی ه*رز و سرخابی خواب رفته‌است. چشم‌ها را میان رقصانی ریده شده‌است؛ لب‌ها را میان امواجی مرداب شده‌است. تنی را میان آغوش‌ها صبح...

می‌توانی مرا از یاد ببری و به دست بادها بسپاری؛ می‌توانی مرا به دور دست‌های خیالت بفرستی. می‌توانی مرا میان تبعیدی های ذهنت پرت کنی؛ اما قول می‌دهم که من هم، می‌توانم دوباره عاشقت کنم. من...به توان عاشقی رسیده‌ام. دوباره و دوباره‌ها تو را حیران عشق می‌کنم؛ به تکرار تو را غرق موج‌های دوست داشتن...

خواب‌هایی آشفته، مرا از بیداری می‌ترساند. چشم‌هایم هق می‌زنند؛ از غضب دردهایی که قرار است ببارد. ای مردم شهر! تمامِ من می‌لرزد از وهم غمی که قرار است مرا در بر بگیرد؛ کاری کنید... .