نتایح جستجو

حرف شهد شیرین سخن نیست حرف دل است شرم باد به دلم قصیده‌ای در گوشش خواندی و دهلیزهایش دریچه‌دار شدند حال تنها زندانی‌ این دل چشمانت است.

نازنینم محو تماشای گیسوانت شدم. باد وزید، دلم رفت! طوفان نوح بود یا چه؟ شهد فایق بر زبانت جاری بود که این‌گونه با کلامت دل از کفم رفت! شرم باد به دلم که با چند کلمه زیر و زبر شد