طبیعت همیشه حس خوبم بوده. وقتایی که پر بودم، وقتایی که دلم خلوت میخواست. وقتایی که دلم هوای بی کینه، نفرت و بدون مردم میخواست، بهش پناه بردم. صدای پرنده ها، گنجشکا، یاکریم و کبوترا که روی زمین راه میرن...
و درخت هایی که بهار لباس نو میپوشن و زمستون خشک میشن. مثل اینکه میمیرن و دوباره زنده میشن...