پس از صد سال خشکسالی و قحطی، هفت خورشید بر آسمان پدیدار می گردد و همه آب ها را می خشکاند. آتش و در پی آن، باد سراسر زمین را جارو می کشد و زمین و جهان زیرین را ویران می سازد. بر آسمان، ابرهایی چون پیل نمایان و تندر غرّیدن می گیرد؛ دوازده سال پی در پی باران می بارد و همه جهان را در خود غرق می کند...