بهار کیانی

بهـارم، بی‌تــو چون پاییــز غم انگیزُ دو چشمانم چو ابرانِ بهاری خیس و گریان وجـودم بی تو چون،اوج زمستــــان، نبودت بر دلـــم داغـــی نَهَــد سوزان تر از گرمایِ تابستان! چگونه من بگویم شرحِ حالم را پس از تــو!؟ که آتش بر وجودم شعله افکنـده همان لحظه،که از سرمایِ تنهایی چو یخ بَنــدان بُوَد، آهِ...