مهشید دلگشایی

آرزویت ڪرده ام حالا ڪه ݐایان يافٺم اینکه باید رفته باشی را فراوان یافتم من اسیر یک سکوت ناگزیرم در دلم از قفس هاے خیالت درد آسان یافتم زیر یک آوار شاید سالها مدفون شدم باز هم خود را برایت تازه ویران یافتم