عاشقانه‌ها عاشقانه‌های سمیه صباح

[ASaLi_Nh8ay]

ما اسیرانِ زمانیم و زمان، زندانِ ما
ما غریبانِ کویریم و کویر، درمانِ ما

عاشق و م**س.ت و نظرباز و طریقت پیشه ایم
عقل هم گَشته خموش و واله و حیرانِ ما

پاکبازیم و دَر عالم پادشاهی می کُنیم
چون که جامِ خسرو و جمشید باشد زانِ ما

آتشی سوزان فکنده دَر سَرایِ لامکان
شعله یِ عشقِ فروزان دَر دل و دَر جانِ ما

گوشه یِ چشمی زِ یار، اِکسیرِ زندگانی است
این خراب آبادِ مُندَک، جَنَّتُ الرِّضوانِ ما

گَر تو را میلِ وصالِ حضرتِ معشوق هست
بَرخیز و نعلِین کُن بُرون! این گوی و این میدانِ ما​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[ASaLi_Nh8ay]

مَنْ می آیم دَر اِمتدادِ تیره یِ شب
با دستِ خالی، جانِ بی تاب و غَم و تَب

مَنْ می رَوَم دَر جاده هایِ خشک و برفی
تا کوچه هایِ م**س.تِ زنبق هایِ وحشی

از دارِ دنیا هَر چه دارم، یک خیال است
دَشتَش برهنه، قُمری اَش شکسته بالْ است

دالانِ دلْ، تَنْگ است، روزگارِ خوش، گذشته
اندیشه ام خیسِ تو، پا در گِل نشسته​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[ASaLi_Nh8ay]

طلسمِ تنهایی، مرا از هَم گُسسته
امکانِ بودنم بِه ماندنِ تو بَسته

آیا نخواهی از قفسْ رهایی اَم را
آیا نمی بینی همه شیدایی اَم را

سَبزی، بِه رنگِ برگِ کاج و سروِ مجنون
اِی از تَبارِ نرگسِ شهلا و اَفسون

وِی آن که هَر سپیده با صَد نغمه و شور
دادی سلامِ گَرم بِه رویِ غنچه و نور​

 

[ASaLi_Nh8ay]

موجی که دَر مثنویِ چشمت خُروشَد
عقل از سَرم رُبوده و دین می فروشَد

نازِ نگاهت، نیزه دَر قلبم فرو کَرد
آینه یِ ذهنِ منْ با تو روبرو کَرد

آه! منْ دوست دارم پَر کِشم تا بارِگاهت
سیب و گُل و ستاره چینم دَر پناهت

شبانگاهان، اِلهه یِ ماهِ تو باشم
ایزدبانویِ عشق و دِلخواهِ تو باشم

پژواکِ آوایِ تو، جاری بَر لبانم
زمزمه یِ بارانِ احساسِ نهانم

نقشِ رُخَت دَر برکه یِ رویا درخشید
چَرخی زَد و قاصدکِ یادِ تو رقصید​

 

[ASaLi_Nh8ay]

من می آیم
دَر اِمتدادِ تیره یِ شب
با دستهایِ خالی.
دار و ندارم،
یک خیال است؛
دشتی دارد و آسمانی و آیینه ای،
و بی زمان است.

حس می کُنَم
سنگینیِ سایه اَت را
که گُذَر می کُنَد
از برهنگیِ این دشت.

بُغضِ غریبِ آسمان،
شکسته؛
وَ دِهلیزِ اندیشه،
خیسِ تَرَنُّمِ یادت شده.

دَر آیینه یِ خیال،
به تماشا می نشینم
تو را.
از تبارِ درختی
وَ سبز،
بِه رنگِ برگ هایِ سروِ نقره ای
که هَر سپیده دَم با شور
سلام می دهند بِه نور.​

 

[ASaLi_Nh8ay]

چه عشقی می خروشد
دَر امواجِ دریایِ دیدِگانت،
بگذار، دوره بیفتم
بِه پایِ این دو گویِ افسونگَر،
تا گَردَم
ایزدبانویِ مثنویِ اساطیریِ چشمهایِ خنیاگَر.

نگاه کُن مرا!
نگاهت را دوست می دارم؛
نگاهت، دیدن دارد،
وَ دَر آن،
می تَپَد زندگی....​

 

[ASaLi_Nh8ay]

صدایت را دوست می دارم؛
صدایت، شنیدن دارد،
وَ پژواکش،
جاری
دَر زمزمه یِ آبیِ آرامِ
احساسم،
وَ می شِکَنَد
سکوتِ پرچین هایِ
اِمکان
وَ
تنهایی اَم را.​

 

[ASaLi_Nh8ay]

دستهایت را دوست می دارم؛
بویِ رویش می دهند و نوبهار؛
گَرم اَند و بیقرارِ گُلدان،
مثلِ آفتاب و باران.
دستهایت،
دانه یِ عشقی کاشتند
-بی رنگ-
دَر قلبِ بی تاب،
روزِ پیوندِ
مِهر و ماه و ترانه؛
شمع و گُل و پروانه
ساقی و ساغر و دِلِ دیوانه
وَ مشرقِ دامنم
م**س.ت شد
از عطرِ یاسِ رازقی.
آه ... جاودانه جوان خواهم بود؟
آه ... خاطره ای خواهم شُد برایِ فرداها؟

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[ASaLi_Nh8ay]

جاده هایِ مختوم بِه تو
وَ کوچه باغهایِ سرشار از بویِ زنبق هایِ وحشی
فرسوده اند
زیرِ قدمهایم.
اینک،
آلاچیقِ رویا،
پُر از
قاصدکهایِ یادِ "تو" است،
وَ من می آیم​

 

[ASaLi_Nh8ay]

چو از ش*ر..ابِ چشمِ تو، نَنوشیده، مَست شَوَم
بِه جرعه ای زِ ساغرِ تو، عاشق و هَست شَوَم
نَرو که از لَهیبِ غمِ هِجرَتْ چه سوخته ام
دِلا! کِرِشمه کُن! که تو نباشی، زِ دَست شَوَم​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.