مشاعره مشاعره با اشعار شاعران

[لیلاراد]

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

اینکه میگویند این خوش تر ز حسن یار ما این داردو ان نیز هم

 

[لیلاراد]

دوش دیدم که ملائک در مبخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

در میخانه که باز است پس چرا حافظ گفت دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند!؟

 

[لیلاراد]

تا تو نگاه میکنی کار من آه کردن است
ای به فدای چشم تو این چه نگاه کردنست

تو که خود خال لبی از چه گرفتار شدی تو طبیب همه ای از چه تو بیمار شدی

 

[لیلاراد]

دلا خو کن به تنهایی که از تن ها بلا خیزد
سعادت ان کسی دارد که از تن ها بپرهیزد

در میخانه گشایید به رویم شبو روز که من از مسجدو از مدرسه بیزار شدم

 

[لیلاراد]

من محالم تو به ممکن شدنم فکر نکن

نیست در دیده ی ما منزلتی دنیارا ما نبینیم کسی را که نبیند مارا

 

[Friba~]

آتش عشق پس از مرگ نگردد خاموش
این چراغی است کزین خانه به آن خانه برند
«حافظ»

 

[M.Fakher]

دست برم هر نفسی سوی گریبان بتی
تا بخراشد رخ من تا بدرد پیرهنم

 

[Snowman]

من آن کوچه گرد شب انتظارم
که جز دیدنت ارزویی ندارم

 

[LACRIMOSA]

یک بوسه ز تو خواستم و شش دادی
شاگرد که بودی که چنین استادی
خوبی و کرم را چو نکو بنیادی
ای دنیا را ز تو هزار آزادی

 

[Surin]

یار با ما بی وفایی می کند
بی گناه از ما جدایی میکند