مشاعره مشاعره با اشعار شاعران

[FakhTeh]

تا شدم حلقه به گوش در میخانه‌ی عشق
هر دم آید غمی از نو به مبارک بادم

می‌توان یافت زِ بوی خوشِ بادِ سحری
که شبیخون به سرِ زلف نگار آورده است

#صائب

 

[بَهآرنارنج]

می‌توان یافت زِ بوی خوشِ بادِ سحری
که شبیخون به سرِ زلف نگار آورده است

#صائب

تلخی عمر به شیرینی عشق آکنده است
چه سرانجام خوشی گردش دنیا دارد

عشق رازی‌ست که تنها به خدا باید گفت
چه سخن‌ها که خدا با من تنها دارد

 

[FakhTeh]

تلخی عمر به شیرینی عشق آکنده است
چه سرانجام خوشی گردش دنیا دارد

عشق رازی‌ست که تنها به خدا باید گفت
چه سخن‌ها که خدا با من تنها دارد

دل تنگ و دست تنگ و جهان تنگ و کار تنگ
از چهار سو گرفته مرا روزگار تنگ...

#بیدل_نیشابوری

 

[بَهآرنارنج]

دل تنگ و دست تنگ و جهان تنگ و کار تنگ
از چهار سو گرفته مرا روزگار تنگ...

#بیدل_نیشابوری

گفتم که خطا کردي و تدبير نه اين بود
گفتا چه توان کرد که تقدير چنين بود

 

[FakhTeh]

گفتم که خطا کردي و تدبير نه اين بود
گفتا چه توان کرد که تقدير چنين بود

دنیا به‌جز غربت چه دارد؟ هیچ بعد از هیچ
در دوستانت هم بگردی آشنایی نیست!

#حسین_زحمتکش

 

[بَهآرنارنج]

دنیا به‌جز غربت چه دارد؟ هیچ بعد از هیچ
در دوستانت هم بگردی آشنایی نیست!

#حسین_زحمتکش

تاج سر دادمش و سیم زر، اما از من
عشق جز عمر گرانمایه به تاوان نگرفت

 

[FakhTeh]

تاج سر دادمش و سیم زر، اما از من
عشق جز عمر گرانمایه به تاوان نگرفت

تویی جان من و بی‌جان ندانم زیست من باری
تویی چشم من و بی‌تو ندارم دیده بینا...

#مولانا

 

[بَهآرنارنج]

تویی جان من و بی‌جان ندانم زیست من باری
تویی چشم من و بی‌تو ندارم دیده بینا...

#مولانا

ای بی وفای سنگ دل قدر ناشناس!
از من همین که دست کشیدی تو را سپاس

با من که آسمان تو بودم روا نبود
چون ابر هر دقیقه درآیی به یک لباس

 

[FakhTeh]

ای بی وفای سنگ دل قدر ناشناس!
از من همین که دست کشیدی تو را سپاس

با من که آسمان تو بودم روا نبود
چون ابر هر دقیقه درآیی به یک لباس

ساقی بیا که شاهد رعنای صوفیان
دیگر به جلوه آمد و آغاز ناز کرد!

ای دل بیا که ما به پناه خدا رویم
زآنچ‌ آستین کوته و دست دراز کرد
حافظ

 

[بَهآرنارنج]

ساقی بیا که شاهد رعنای صوفیان
دیگر به جلوه آمد و آغاز ناز کرد!

ای دل بیا که ما به پناه خدا رویم
زآنچ‌ آستین کوته و دست دراز کرد
حافظ

دنیا دو روز بیش نبود و عجب گذشت!
روزی به امر کردن و روزی به التماس

مگذار ما هم ای دل بی زار و بی قرار
چون خلق بی ملاحظه باشیم و بی حواس