مشاعره مشاعره با اشعار شاعران

[M.Fakher]

من آن طبیب زمین گیر زار و بیمارم
که هرچه زهر به خود میدهم نمیمیرم

 

[Surin]

مرا محتاج رحم این و آن کردی ملالی نیست
تو هم محتاج خواهی شد جهان دار مکافات است

 

[AMOOR]

 

[AMOOR]

بی تو گر دمی زنم، هر دمی هزار غم!
روی شانه دلم، هر غمی هزار بار!

 

[بانو :)]

رسد آدمی به جایی که بجز خدا نبیند
بنگر که تا چه حد است مقام آدمیت

 

[Surin]

ترسم این قوم که بر درد کشان میخندد
بر سر کار خرابات کنند ایمان را

 

[.ARMIN]

از دامن کوه لاله ناگه برجست
گلگونرخی و تیشهٔ سبزی در دست

با فرق سر دریده گویی فرهاد
از خاک برون آمد و بر سنگ نشست
ملک الشعرای بهار

 

[M.Fakher]

تو تمنای من و یار من و جان منی
پس بمان تا که نمانم به تمنای کسی

 

[فهیمه رجبی]

تو تمنای من و یار من و جان منی
پس بمان تا که نمانم به تمنای کسی

یک نفر امد صدایم کرد و رفت در قفس بودم، رهایم کرد و رفت:)

 

[M.Fakher]

تن چو صدف گشاده است که آن آه
من کی گنجم که ره نشد مرجان را