مشاعره مشاعر با شعر نو

[m.sina]

دل بـه زندگی نسپارم،بـه صد فریب

میپوشم از کرشمۀ هستی نگاه را

هر صبح و شب چهره نهان میکنم بـه اشک

تا ننگرم تبسم خورشیدو ماه را !

از قافله جا ماندم تا هم قَدَمت باشم
تا در طبق تقسیم راضی به کَمَت باشم
آفت که به جانم زد کِشتم همه گندم شد
سهم کم من از سیب نان شب مَردم شد
علیرضا اذر

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

از قافله جا ماندم تا هم قَدَمت باشم
تا در طبق تقسیم راضی به کَمَت باشم
آفت که به جانم زد کِشتم همه گندم شد
سهم کم من از سیب نان شب مَردم شد
علیرضا اذر

دست هایت را به من بده
دست های تو بامن آشناست
ای دیر یافته بلتو سخن میگویم
به سان ابر که با توفان
به سان علف که باصحرل
به سان بارا که با دریا

 

[.MOON.]

دست هایت را به من بده
دست های تو بامن آشناست
ای دیر یافته بلتو سخن میگویم
به سان ابر که با توفان
به سان علف که باصحرل
به سان بارا که با دریا

اگر نسیم امیدی نبود و شبنم ذوقی
گلی نداشت خزان دیده باغ طبع حزینم
به ناز سر مکش از من که سایۀ توام‌ای سرو
چو شاخ گل بنشین تا به سایۀ تو نشینم