سخن بزرگان آلبر كامو

[ALBALO]

فهمیده ام که همه بدبختی انسان ها ناشی از این است که به زبان صریح و روشن حرف نمی زنند. از اینرو من تصمیم گرفته ام که صریح حرف بزنم و صریح رفتار کنم تا در راه درست بیفتم.
***
پیوسته ساعتی فرا می رسد که انسان از زندان ها و کار و تلاش خسته می شود و چهره عزیز و قلبی را که از مهربانی شکفته باشد می خواهد.

 

[ALBALO]

زیستن . تنها با آنچه انسان می داند و آنچه به یاد می آورد و محروم از آنچه آرزو دارد . چه دشوار است.
***
اگر چیزی هست که می توان پیوسته آرزو کرد و گاهی به دست آورد محبت بشری است.

 

[ALBALO]

در درون افراد بشر . ستودنی ها بیش از تحقیر کردنی هاست.
***
شاید روزی برسد که طاعون برای بدبختی و تعلیم انسان ها . موش هایش را بیدار کند و بفرستد که در شهری خوشبخت بمیرند.

 

[ALBALO]

کدام یک را ترجیح می دهی :آنکه نان ات میدهد و آزادی ات می گیرد یا آنکه نان ات می برد و آزادی ات می دهد ؟
***
ما پیش از آنکه به اندیشیدن خو کنیم به زیستن عادت می کنیم.

 

[ALBALO]

لحظه ای فرا می رسد که ما در برابر آیینه با چهره برادرانه . آشنا اما نگران خود روبرو می شویم و این همان پوچ است.
***
همه چیز برای آرامش زهرآگین و خواب بی قیدی ساماندهی شده است.

 

[ALBALO]

آزادیخواه و دموکرات کسی ست که امکان اینکه حق با رقیبش باشد را می پذیرد پس به رقیبش اجازه می دهد افکار خودش را بیان کند و می پذیرد که به دلایل رقیبش بیندیشد.
***
زمانی که پول حاکم باشد عدالت و آزادی وجود نخواهد داشت.

 

[ALBALO]

آغاز اندیشیدن سرآغاز تحلیل رفتن است.
***
همیشه روزهایی هست که انسان در آن کسانی را که دوست می داشته بیگانه می یابد.

 

[ALBALO]

کسانی که مدعی اند همه چیز را می دانند و همه چیز را می توانند درست کنند . سرانجام به این نتیجه میرسند که همه را باید کشت…!
***
من از آنهایی که در باور خود همیشه حق دارند . بیزارم.

 

[ALBALO]

عصیانگر ترجیح می دهد که ایستاده بمیرد تا اینکه زانو زده زندگی کند.
***
من طغیان می کنم . پس ما هستیم.

 

[ALBALO]

عصیان تایید طبیعت مشترک همه انسان هاست . طبیعتی که به جهان قدرت تن در نمی دهد.
***
درد و رنج کودکان به خودی خود نفرت انگیز نیست . بلکه این واقعیت که درد و رنج آن را نمی توان توجیه کرد . مایه نفرت می شود.