سخن بزرگان کنفوسیوس

[ALBALO]

پرهیزگاری در گوشه گیری نیست

در کشاکش گفتگو و رایزنی با همسایگان است.
***
فضولی در هنگام کار
بیکاری می آورد و در دوستی بیزاری و تنهایی.

 

[ALBALO]

چوب پوسیده را نمی توان منبت کرد
***
زبان آوری و چرب زبانی شخص را منفور می سازد.
***
من آدم محکم و پا برجا ندیده ام.

 

[ALBALO]

این چهار صفت از بزرگان است
فروتنی . ادب . مهربانی و عدالت.
***
با گله های کهنه که از خاطر می بریم
بار کینه ها را نیز از دل فرو می ریزیم.

 

[ALBALO]

هنوز کسی را ندیده ام که خطای خود را بشناسد
و راستی خود را محکوم بداند.
***
مرد بزرگ به نیازمندان کمک می کند
نه به دارندگان تا به دارائی خود بیفزایند.

 

[ALBALO]

کیست که همه عمر از راه تقوا بیرون نرود.
***
سادگی از دهاتیان است و ظرافت از شهریان
مرد کامل ظرافت و سادگی را باهم دارا است.

 

[ALBALO]

آنکه راستی را دوست می دارد بهتر از آن است که می داند راستی چیست.
***
تقوا در آن است که عمل نیک را از نتیجه آن والاتر بشماریم.

 

[ALBALO]

من واسطه ام نه مبتکر . من از پیروان و دوستداران گذشتگانم.

***

راستی و سادگی را به دیگران هدیه کن تقوا را از دست مگذار

مهر و محبت را شیوه خود بساز و برای سرگرمی بهتر بپرداز.

 

[ALBALO]

بر آنکه خواهان نیست دانشت را آشکار مکن.
***
اگر دارایی ارزش داشتن داشت دارا می شدم و بدستش می آوردم.

 

[ALBALO]

با آب ساده و نان خشک
و بازوی زیر سر همچنان می شود خوشبخت بود.
***
این خوبیها که در ما است کار خداست.

 

[ALBALO]

هرچه را می شنوی و می بینی غربال کن
و آنچه را خوب است برای خود نگهدار.
***
کار بد هر چه پنهان باشد سر انجام آشکار خواهد شد.