سخن بزرگان سهراب سپهری

[NASTrr]

‌
در پس
گردونه خورشید گردی می رود بالا ز خاکستر
و صدای حوریان و مو پریشان ها می آمیزد
با غبار آبی گلهای نیلوفر
باز شد درهای بیداری
پای درها لحظه وحشت فرو لغزید
سایه تردید در مرز شب جادو گسست از هم
روزن رویا بخار نور را نوشید

#سهراب_سپهری
♥️
‌

 

[NASTrr]

‌
#صبح_است....
‍ باید کتاب را بست
باید بلند شد
در امتداد وقت قدم زد
گل را نگاه کرد
ابهام را شنید
باید دوید تا ته بودن
باید به بوی خاک فنا رفت
باید به ملتقای درخت و خدا رسید
باید نشست نزدیک انبساط
جایی میان بیخودی و کشف.....

#سهراب_سپهری
♥️
‌

 

[NASTrr]

‌
نیست رنگي كه بگويد با من
اندكي صبر ، سحر نزديك است:
هردم اين بانگ برآرم از دل :
واي ، اين شب چقدر تاريك است!

خنده اي كو كه به دل انگيزم؟
قطره اي كو كه به دريا ريزم؟
صخره اي كو كه بدان آويزم؟

#سهراب_سپهری
♥️
‌

 

[NASTrr]

‌
يك نفر بايد از اين حضور شكيبا
با سفرهاي تدريجي باغ چيزي بگويد.
يك نفر بايد اين حجم كم را بفهمد،
دست او را براي تپش هاي اطراف معني كند،
قطره اي وقت
روي اين صورت بي مخاطب بپاشد.
يك نفر بايد اين نقطه محض را
در مدار شعور عناصر بگرداند.
يك نفر بايد از پشت درهاي روشن بيايد.

گوش كن، يك نفر مي دود روي پلك حوادث:
كودكي رو به اين سمت مي آيد.

#سهراب_سپهری
♥️
‌

 

[NASTrr]

می تراوید آفتاب از بوته ها
دیدمش در دشت های نم زده
م**س.ت اندوه تماشا ، یار باد،
مویش افشان ، گونه اش شبنم زده.

لاله ای دیدیم – لبخندی به دشت-
پرتویی در آب روشن ریخته.
او صدا را در شیار باد ریخت:
جلوه اش با بوی خنک آمیخته.

رود، تابان بود و او موج صدا:
خیره شد چشمان ما در رود وهم.
پرده روشن بود ، او تاریک خواند:
طرح ها در دست دارد دود وهم.

چشم من بر پیکرش افتاد ، گفت:
آفت پژمردگی نزدیک او.
دشت: دریای تپش، آهنگ ، نور.
سایه می زد خنده تاریک او.

دفتر #آوار_آفتاب

#سهراب_سپهری
♥️
‌

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[NASTrr]

‌
زندگی
گُل به توان ابدیت
زندگی
ضرب زمین در ضربان دل ماست
زندگی
هندسه ی ساده و یکسان نفسهاست!
هرکجا هستم، باشم،
آسمان مال من است
پنجره، فکر،
هوا، عشق، زمین مال من است...
‌

‌#سهراب_سپهری
♥️
‌

 

[NASTrr]

‌
بيا تا برايت بگويم
چه اندازه تنهايي
من بزرگ است.....
و تنهايي من
شبيخون حجم تو را پيش‌بيني نمي‌كرد


و خاصيت عشق اين است....

#سهراب_سپهری
♥️
‌

 

[NASTrr]

‌
دشت هایی چه فراخ
کوه هایی چه بلند
در گلستانه چه بوی علفی می آمد؟
من دراین آبادی پی چیزی می گشتم
پی خوابی
شاید
پی نوری ‚ ریگی ‚ لبخندی
پشت تبریزی ها
غفلت پاکی بود که صدایم می زد
پای نی زاری ماندم باد می آمد گوش دادم
چه کسی با من حرف می زد ؟

#سهراب_سپهری
♥️
‌

 

[NASTrr]

‌
روزی خواهم آمد و پیامی خواهم آورد
در رگ ها نور خواهم ریخت
و صدا در داد ای سبدهاتان پر خواب سیب آوردم سیب سرخ
خورشید
خواهم آمد گل یاسی به گدا خواهم داد
زن زیبای جذامی را گوشواری دیگر خواهم بخشید
کور را خواهم گفتم : چه تماشا دارد باغ
دوره گردی خواهم شد کوچه ها را خواهم گشت جار خواهم زد : آی شبنم شبنم
شبنم
رهگذاری خواهد گفت : راستی را شب تاریکی است کهکشانی خواهم دادش
روی پل دخترکی بی پاست دب اکبر را بر گردن او خواهم آویخت

#سهراب_سپهری
♥️
‌

 

[NASTrr]

‌
مادری دارم بهتر از برگ درخت
دوستانی بهتر از آب روان
و خدایی که در این
نزدیکی است
لای این شب بوها،
پای آن کاج بلند
روی آگاهی آب
روی قانون گیاه...

#سهراب_سپهری

♥️