در حال تایپ رمان تکه‌ای از ماه | سورینا هوشیار کاربر انجمن یک رمان

[Aniros]

بعد از این همه سال هیچ وقت به خود اجازه نداده بود که در این باره سؤالی بپرسد؛ ولی حالا فهمیده بود که حرف زدن راجع به او چقدر باعث ناراحتی خانواده‌اش می‌شود. چیزی نگفت و سرش را به زیر انداخت. سکوتی که در اتاق حکم فرما بود آزارش می‌داد. با صدای آرامی لب زد:
- گاهی وقتا با خودم میگم همه چی تموم میشه و اوضاع به روال قبلش بر می‌گرده؛ ولی دنیا هر روز یه سیلی دیگه بهم میزنه و میگه: (از این خواب پاشو و ببین چه زندگی رو دارم برات می‌سازم!) کاش یه راه حلی برای درست کردن این مشکلات وجود داشت.
- یعنی میگی راهی نیست؟
به پدرش که با لبخند نگاهش می‌کرد چشم دوخت.
- منظورتون چیه؟
بی‌خیال شانه‌ایی بالا انداخت. حالا فهمیده بود این بی‌خیالی‌اش به چه کسی رفته است.
- شاید رامونا درست میگه و تو باید یه کاری...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Aniros]

نفهمید چند دقیقه گذشت که یک آن صدای داد و گریه زجرآور پدرش بلند شد و کل اتاق را گرفت.
لحظه‌ایی ترسید! انتظار چنین واکنشی را نداشت.
نمی‌دانست چه کار کند؟ سرجایش خشکش زده بود. در آخر آرام شد و به پشتی مبل تکیه داد، بهتر بود پدرش را با این همه سال خودخوری تنها بگذارد.
شاید این شکی که بهش وارد شده بود بتواند او را با اشک خالی کند. چند ساعتی بود که به گریه بی امان پدرش گوش می‌داد. مانند دیوانه‌ها به او زل زده بود و کاری نمی‌کرد. هر دقیقه امکان اینکه از عصبانیت و سردرد کله‌اش منفجر شود را می‌داد.
کم‌کم صدای پدرش آرام شد و بعد به کل قطع شد! شاید هم قطع نشده بود و او گوش‌هایش را از دست داده بود؟ ولی می‌توانست با چشمانش ساکت شدن پدرش را ببیند. سرش را تکان داد تا اگر در هپروت است بیرون بیاید؛...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Aniros]

به سالن غذا خوری رفت و روی صندلی که همیشه روی آن می‌نشست لم داد و منتظر مادرش شد. نمی‌دانست چرا؛ ولی هنوز اعصابش خورد بود. سعی کرد با نفس عمیق و نگاه کردن به غذا‌ها و انواع دسرها ذهن خود آرام کند. با پایش روی زمین ضرب گرفت و ضربان قلبش از شدت هیجان پیدا کردن تمام زندگی‌اش بالا رفته بود.
- شاهزاده.
از فکر بیرون آمد و به دختر ریز اندامی که کنارش ایستاده بود نگاه کرد. پس از تعظیم آرام گفت:
- ملکه گفتن که میل ندارند و برای ناهار تشریف نمیارند!
چی؟! صورتش باز رنگ بی تفاوتی گرفت، با اینکه داشت در آتش خشم می‌سوخت؛ ولی بی‌خیالی روی چهره‌اش پرده انداخت. تنها کاری که توانست بکند این بود که سرش را تکان داد و دختر را مرخص کرد. دختر که از سالن بیرون رفت تمام حرصش را در مشت‌هایش جمع کرد و آن را محکم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Aniros]

به اطراف که پر از خورده شیشه و تکه‌های وسایل اتاق بود نگاهی انداخت که متوجه منظور آن شد. سرش را کمی خاراند و گفت:
- آآ، اینجا همه چیز مرتبه.
نفسش را با فوت بیرون فرستاد و با احتیاط خودش را به در رساند. در را باز کرد و با اقتدار و غرور قدم برداشت و بیرون رفت. بیش از 20 تا 25 خدمه آنجا جمع شده بودن و با وجد به او و اتاق که تمام وسایلش خورد شده بود نگاه می‌کردند.
لبخند کجی زد و راهش را پیش گرفت و رفت.
نفسش از هیجان بالا و پایین می‌رفت و از اینکه هنوز نتوانسته بود اصبانیتش را کنترل کند حالش بدتر شد. رفت داخل حیاط، آفتاب مستقیم در چشمش زد. ای‌کاش ماهم می‌توانست مثل خورشید بدرخشد. پیراهنش را با یه حرکت از تنش درآورد که متوجه خونی روی استخوان‌های انگشتش شد.
پیراهن را پرت کرد و نگاهی به دستش...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Aniros]

پیرزن دستش را دراز کرد و سبدش را که روی زمین افتاده بود برداشت.
- چیزی نیست پسرم، اتفاق می‌اوفته.
به او کمک کرد و تمام وسایلش را که روی زمین ریخته بود، برایش جمع کرد و درون سبدش گذاشت. پیرزن چشمان سبزش را به او دوخت و نگاهی قدردان بهش انداخت و بعد راهش را کشید و رفت. حال عجیبی داشت، به خاطر نداشت تا به حال به کسی کمک کرده است یا نه؟ همیشه درحال دستور دادن به دیگران بود و هیچ وقت خودش کارهایش را انجام نمی‌داد؛ ولی حال برای اولین بار کار یک نفر را انجام داده بود!
انگار قطره‌ایی از قلبش چکید و او را سرشار از حس جدیدی کرد. نفس عمیقی کشید تا به خودش بیاید، بعد افسار اسب را گرفت و باز طول کوچه طویل شهر را طی کرد. چشمانش همینطور به مردم و مغازه‌ها و زمین و آسمان درحال گردش بود تا به مکان بازی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Aniros]

اخمانش به شدت درهم رفت که باعث شد رنگ از رخ سه مرد برود؛ ولی انگار هنوز جسارت اینکه روبه‌رویش بایستند را داشتند. کی مردمانش انقدر حقیر شده بودن که به دختری که وارد شهرشان شده می‌خواستند دست درازی کنند؟
سینه‌اش از فرط عصبانیت و انزجار بالا و پایین میشد و به شدت تمام تنش در آتش خشم گز‌گز می‌کرد.
دست برد و یقه مرد را گرفت و آن را بالا کشید که پایش از زمین جدا شد و درست مقابلش قرار گرفت. زیر لب غرید:
- نشنیدم چی گفتی؟ یه بار دیگه بگو!
دومرد دیگر با ترس به دستش که یقه مرد را گرفته بود چنگ زدند. بدون معطلی مرد را به طرفی پرت کرد و باعث شد آن دو هم به گوشه‌ایی پرت شوند.
سه‌مرد با ترس به او زل‌زدند. رو به فرد شنل پوش کرد که به خاطر قد کوتاهش باعث شد سرش را پایین بیاورد. دیگر مطمئن بود که او...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Aniros]

سوار اسبش شد و مردمانش را با یک دنیا غم و بهت تنها گذاشت.
***
- شنیدم دیشب به شهر رفتی؟
پرتوهای گرم آفتاب را روی پوستش حس می‌کرد. چیزی نگفت و همانطور که روی تخت دراز کشیده بود به صدای مادرش گوش داد.
- فکر می‌کردم دیگه نمی‌تونم تو رو از قصر بیرون کنم!
مادرش پرده دیگری از اتاقش را کشید. آرام لب‌زد:
- این وقت صبح اومدین این‌ها رو بگین؟
صدای خنده جذاب مادرش در اتاق طنین انداخت.
- نه عزیزم، اومدم ببینم چی باعث شده که بعد از این همه مدت پسرم از محوطه قصر بیرون بره؟
چشمانش را آرام باز کرد و به دو گوی آبی رنگه مادرش زل زد.
- مگه براتون فرقی‌هم می‌کنه؟
رامونا با لبخند کمی نگاهش کرد و بعد سمت کمد لباس‌هایش رفت.
- معلومه که می‌کنه.
با چشمانش او را دنبال کرد که در کمد می‌گشت تا لباسی برایش انتخاب...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Aniros]

چشمان کشیده مادرش گرد شد و با بهت گفت:
- دارم راجع به ماه صحبت می‌کنم!
سرش را تکان داد.
- متوجهم. منظورم اینه که یه گردنبندی که شبیه ماهِ... .
- آیکان.
سؤالی نگاهش کرد.
- تکه‌ایی از خود ماه!
فکر این جایش را نکرده بود. دهانش باز بود و مات و مبهوت حرف مادرش.
- مَ‍...مگه...مگه میشه؟
رامونا به صندلی تکیه زد و سرش را تکان داد. نـه!
- یعنی چی که آره؟ اصلاً چطوری؟
نفسش را تازه کرد و آرام گفت:
- این برمی‌گرده به زمان سومین یا چهارمین پادشاه ماه!
اووو. چه مدت طولانـی.
-خب؟
- آمالوِت (Amalvet، چهارمین پادشاه ماه) بسیار عاشق و دلباخته همسرش بوده. روزی که با آدلیا (Adlia، همسرش، ملکه ماه) ازدواج می‌کنه به عنوان هدیه گردنبند رو که تکه‌ایی از ماه بوده بهش میده.
چه زیبا. اسم آدلیا را شنیده...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Aniros]

- آمالوت برای ساختش ظرافت زیادی به خرج داد. در کنار تکه‌ایی از ماه رو که برداشت نیم خیلی کمی از قدرتش رو داخل اون محفوظ کرد.
- چـی؟ مگه امکان داره؟
تمام حرکات مادرش حرفش را تأیید می‌کرد. در این چندسال به اندازه امروز متعجب نشده بود! حرف‌هایی از دهان مادرش بیرون می‌آمد که هیچ وقت نمی‌توانست انکارش کند یا نادیده‌اش بگیرد.
اگر آمالوت قدرت پادشاهی‌اش را درون آن تکه ماه گذاشته باشد؛ پس او با گردنبندی جادویی و سحرآمیز طرف بود!
- چه قدرتایی داشت؟
مادرش پاسخ داد:
- در حالت عادی هیچی؛ ولی موقع خطر بهت هشدار میده، یه جورایی ازت محافظت می‌کنه انگار همیشه حواسش بهت هست. یه انرژی خاصی داخل اون بود و همیشه باعث میشد حس نشاط و سرزندگی داشته باشی.
با به یاد آوردن نیروهای گردنبند لبخند محوی روی لبانش...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Aniros]

با دو انگشتش گوشه چشمانش را فشرد و سعی کرد آرام‌تر برخورد کند.
- اون...اِمم...دختره یا مِلورین کجاست؟
مادرش اخم ریزی روی صورتش نشست و با جدیت اضافه کرد:
- چرا این موضوع انقدر ذهنتو درگیر کرده؟
منتظر این حرف از سوی مادرش نبود. دستپاچه تک خنده‌ایی کرد و لب‌زد:
- من فقط کنجکاو شدم راجع به چیز... .
رامونا یک ابرویش را بالا انداخت و چشمانش را درشت کرد.
- چیز؟!
لب‌هایش کش آمد و به خنده باز شد؛ ولی صدایی ازش در نیامد. آب دهانش را به سختی قورت داد تا بهانه‌ایی مناسب بتراشد که بتواند مادر مشکوکش را قانع کرد.
- چیز...گردنبند آره، من فقط خواستم بگم چرا دیگه پیشتون نیست؟
می‌توانست راحت حدث بزند که مادرش بوهایی از رفتار عجیبش برده؛ ولی خود را به بی‌خیالی می‌زند تا بیشتر به او فشار نیاورد. خودش هم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.