شعرکده نقاب تنفر

[سَنا]

خون نوشتم خون نوشتم
از یک دل داغون نوشتم

از دلی که خشک شد
مثل کویر پر از تنفر شد

از دلی که خار شد
زیر پا له شد

از دلی که سنگ شد
با عالم و آدم قهر شد

از دلی که دفن شد
از تمام خاطره ها محو شد.

 

[سَنا]

هرکسی داردنشان ازمردی ومردانگی
مابه اوداریم ارادت باهزاران افتخار

هرکسی جویدنفاق وگم کندآزادگی
میشودغرق تنفر باهزاران انزجار

 

[سَنا]

از هر نفس خسته به آن عطر پیامی که مرا یاد تو انداخت تنفر دارم
ازهردم و آن بازدم وهرچه مرا زنده دراین خویشتنم ساخت تنفر دارم

از لحظه طوفان نگاهم آن خیره شدن م**س.ت به آن عشوه ی یک نیم نگاهت
از واژه نرگس، سرچشمه آن برق نگاهی که مرا خانه برانداخت تنفردارم

از خامی یک لحظه دلم بر رخ زیبات آن پرده اول که دلم بر دل تو باخت
از تک تک آن ثانیه هایی که دلم باخته باهرهوس نازتو بنواخت تنفر دارم

از نامه باریدن اسرار، بی خود شدن از خویش، بیمار به هر واژه مکار
ازهرچه نوشتم به امید و قلم و کاغذ آن دفتر تو باز نپرداخت تنفر دارم

از رفتن روزآمدن شب، آن مامن تاریک نظر بازی یک ماه خوش اطوار
از روز و شب هرچه تو را چشم در آن شاه نظرباز...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[سَنا]

زان گروهی که سوی درویشان
نفرت آرد همی خرد زیشان



چو سوز عشق نداری چگویمت که جعل
به حکم طبع تنفر کند ز بوی عبیر



آنچه فردا قوت عشرت باشدت
زو چرا امروز نفرت باشدت

 

[سَنا]

نفرت خفاشکان باشد دلیل
که منم خورشید تابان جلیل



با او همه را انس عیان جای تنفر
او صرصر و این طرفه که ره جسته به گلزار



از جنبش سپهر یکی باد بی قرار
وز نفرت زمانه یکی با نفیر باد

 

[سَنا]

ز آمیزش عالم و طبع عالم
دلم نفرت و طبع عنقا گرفته



وز فلک چندان که خواهی بی قیاس
نفرت آهو و خشم شیر هست



مگذر از موقع شناسی ورنه در عرض نیاز
بیش از آروغست نفرت آه بی هنگام را

 

[سَنا]

بی تجربه مکشوف نشد نفرت دنیا
تا وصل دماغ همه کس حرص عزب داشت



بسکه سر دارد تنفر در تن بدخواه او
چون به پای دار عبرت جا کند آن نابکار



سلوک ناملایم نفرت احباب میخواهد
نچینی پیش خود سنگی که راه آشنا بندد