دیالوگ نویسی تمرین دیالوگ نویسی | شقایق سیدعلی کاربر انجمن یک رمان

[AVA_SEY]

لگام گسیخته:
- زیاد نگران همسایه‌هاتون نباشید!

- منظورتون چیه؟!

- ما هیچ‌وقت خبر نداریم، فکر می‌کنیم اونایی که زنده هستن شانس آوردن. شاید اونایی که مردن، اون خوشبخت‌های واقعی باشن.

 

[AVA_SEY]

لگام گسیخته:
- از هیچ آدمی نباید مطمئن باشید، اونم انقدر زیاد!

- من پرهام رو بیشتر از خودم می‌شناختم، ازش مطمئنم.

- ما هر چی می‌ریم جلوتر، آدمایی که می‌شناسیم‌شون کم‌تر می‌شن و آدمایی که یه زمانی می‌شناختیم‌شون، بیش‌تر. البته، به نظرم این توهم ماست که فکر می‌کنیم کسی رو می‌شناسیم؛ چون آدما عوض نمی‌شن خانم نیک‌مهر. دست روزگار، هیچ‌کس رو نمی‌تونه عوض کنه. ما نمی‌شناسیم‌شون، همین!

 

[AVA_SEY]

لگام گسیخته:
- شما خیلی دو پهلو صحبت می‌کنید!

- اتفاقاً حرف‌های من بسیار مشخصه، شاید دلیلش اینه که شما نمی‌خواین قبولشون کنید.

- شوهر شما پرونده سنگینی داره، در یک گروه مافیا کار می‌کرده. حدود ده سال پیش هم در شوروی به دلیل پخش انبوه قرص‌های روان‌گردان در حبس به سر می‌برده که به طور عجیبی، بدون‌ دلیل از اون‌جا آزاد می‌شه.

 

[AVA_SEY]

لگام گسیخته:
- من همیشه دوستی که آشکار کینه‌ورزی کنه رو ترجیح می‌دم به دوستی که مخفیانه تحقیرم کنه.

- منظورتون از این حرف، تخریب منه؟! اونم تو این حال بدم؟

- خانم نیک‌مهر، شما همه‌ی حرف‌های من رو بد برداشت می‌کنید؛ منظور من این بود از دست دادن همچین آدمی که بعد مرگ هم برای شما دردسر داره، نباید شما رو افسرده کنه.

- جای آدم‌ها مثل یک زخم باقی می‌مونه، ما نمی‌تونیم جای زخم سوختگی روی قلبمون رو ترمیم کنیم.

-ولی با گریه‌ام چیزی درست نمی‌شه، اتفاقاً این زخم‌ها باعث این می‌شن که ما اون‌ها رو هر روز ببینیم و‌ دیگه اشتباهات قبل رو تکرار نکنیم، این یک اصله.

 

[AVA_SEY]

لگام گسیخته:
- شما حرف‌ خودتون رو شکستید، به من اعتماد کردید.

- خانم نیک‌مهر، باید بگم من برای شما جاسوس گذاشته بودم. شما چشمان دریایی‌ای دارید، آدم رو غرق می‌کنه و خیلی راحت باعث گول خوردن افراد می‌شه. بالاخره، احتیاط دیگه.