مشاعره مشاعره اشعار طنز خودمان

[بانو :)]

تو مرا آزردی که کوچ کنم از شهرت
به خدا که من عین سیریش چسبیده‌ام تنگت...

 

[•серо•]

تنگ آمده جان عسلی تو بیا مرهم این قلب بی سر و پایم باش

 

[Сердце]

تنگ آمده جان عسلی تو بیا مرهم این قلب بی سر و پایم باش

شب قشنگه
چون قیافه ی اون مشنگه
جلو چشام نیست

 

[m.sina]

توپ ساز این گردن و ان شانه را
این تن و این هیکل ویرانه را
تا که در مترو نسازندت پرس
دور مانی از غم و از استرس

 

[ایسا]

سرش را در دستانش گرفت
چشمان به رنگ شبش را بست
اشکی از چشمان زیبایش چکید
طوفانی به پاکردند چشمانش
چون دریایی بی پایان

 

[ایسا]

یه روژی داریم شا نداره
از تبلی تا نداره
از خپلی جا نداره
کلنکی میل نداره

R*o*z*h*i*n*a

هله هله ی دانه ی دانه
اینجا ابادانه

 

[m.sina]

یارب این دلبر شیرین که سپردی به منش
از بس که ننر بود سپردم به ننش

 

[A.Hamzeh]

شهریارم...
روزگارم بد نیست.
اهل دانشگاهم...
استادی دارم،
کورتر از گورکن ها
مادری دارم بی‌رحم‌تر از وایکینگ‌ها
پدری که عمرش پای منتقل سوخت...
اهل دانشگاهم...

 

[پناه سازگار]

اهل آفتابگردانم
روده هایم هیچ
معده ام داغون
گاهی هم، کمرم می شکند
از فشار حرف این و اون
مرض غم دارم
افسرده، شوخ
گاهی شیطون...

ادامه هم داره...

 

[زینب میشی]

تا دلم با تو و با عشق تو بود
روح سرگردان من چون سگ
پاچه به دندان می ربود