مجموعه دلنوشته‌های "دردها بیدارند" | Mahi کاربر انجمن یک رمان

[NEGIN BARZAN~]

بِسْمی‌رَّبْ
نام مجموعه: دردها بیدارند
نام نویسنده: Mahi
تگ: #متوسط
مقدمه:
دردها می‌بینند... .
می‌شنوند... .
حس می‌کنند... .
حتی با یک آه کوچک که از دهانت خارج شود؛
بیدار می‌شوند... .
نه... .
دردها بیدارند... .
همیشه بیدارند... !
​

 

[Friba~]

•| بسم رب القلم |•


آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند..

نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
"قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"

پس از گذشت حداقل ۲۰ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[NEGIN BARZAN~]

دردها در دل محفوظند،
گاه هیچ‌کس نمی‌خواهد از دردی سخن گوید که تنها آثارش روی بالش گل‌گلی‌‌اش است!
دردها دهانت رو می‌بندد،
چه پر درد باشد چه نه!
مُهری می‌شوند بر لبان لرزانت!​

 

[NEGIN BARZAN~]

بخواب دنیا،
که دردها هنوز هم بیدارند!
بخواب دنیا،
که مادر از داغ فرزند می‌گرید!
بخواب دنیا،
که عاشق از وداع معشوق شب‌ها بیدار است!
بخواب دنیا،
که دنیا ارزش این‌ها را ندارد!​

 

[NEGIN BARZAN~]

بغض کهنه در گلوست،
وقتی نیست آن کسی که سرت را در آغوش بگیرد و بگوید:
- گریه کن تا شاید اندکی آرام شَوی... .​

 

[NEGIN BARZAN~]

شادی‌ها از یاد می‌روند... .
خنده‌ها از یاد می‌روند... .
برق شادی از یاد می‌روند... .
خوبی‌ها از یاد می‌روند... .
زیبایی‌ها از یاد می‌روند... .
تنها درد است که می‌ماند بیخ گلویت، می‌چسبد و هیچ‌گاه پایان نمیابد... !
​

 

[NEGIN BARZAN~]

آه و حسرت می‌شود،
آن روزهای شاد و بی‌درد!
آه می‌شود میان لب‌هایت،
و حسرت می‌نشیند کنج قلب پر از دردت!
​

 

[NEGIN BARZAN~]

قدر آن روزهایی را که بی‌دلیل و بادلیل شاد بودم را ندانستم... .
آن روزهای آرام و بی‌دردسرِ کودکی، که تنها دقدقه‌ام، دیدن کارتون‌های کودکانه‌ای بود که پخش می‌شد... .
تنها دردهایم، نرفتن به پارک سر کوچه‌مان بود... .
و تنها حسرتم، آن عروسک کوکیِ پشت ویترین مغازه‌ی اسباب‌بازی فروشی بود... .
چه می‌دانستم روزی سرنوشت من، با درد گره می‌خورد؟!
چه می‌دانستم، شب را با قطره‌های اشک صبح می‌کنم؟!
چه می‌دانستم روزهایم را با سختی می‌گذارندم؟!
و چه می‌دانستم... ؟​

 

[NEGIN BARZAN~]

پشت میله‌های بند، به دنیا زل می‌زند.
روزها و شب‌ها... .
ماه‌ها و سال‌ها... .
می‌گذرد؛ اما حیف که پشت این دیوار آهنین است، آن جسم بی‌جان!​

 

[NEGIN BARZAN~]

می‌گویند:
- بخند تا دنیا به‌رویت بخندد!
خندیدم... .
بلند و با صدایی که تا آسمان هفتم نیز می‌رسید!
اما میدانی... ؟
آسمان بر رویم گریست!
آخِر با اشک می‌خندیدم!
این هم قبول است؟!