عاشقانه‌ها عاشقانه‌های نیلوفر ثانی

[~naz]

صبح را باید
از دهان تو نوشید
جرعه جرعه
خورشید می‌تابد بر دلم...​

 

[~naz]

"تو را دوست دارم "
که از شیوع نگاه تو
عشق دوباره زاده می‌شود
و شعر درجستجوی معنا
بی‌تاب
"تو را دوست دارم"
که در مخاطره‌ی حضور ممتدی
آنجا که سینه به سینه
نامت را ترانه می‌خوانند
و بودنت را
خوش‌ترین اتفاق
"تو را دوست دارم "
اگرچه دور از من
اما نزدیک‌ترینی
که در قلمروی عشق
همیشه بی‌مکانی‌ست...
و دل تا ابدیت ممکن
مسحور بی‌زمانی ..
"تو را دوست دارم " ...
و این اعتراف کوچکی نیست...​

 

[~naz]

از آن سوی دیوار
بیا
تا در وفور تو
سبز شوم
از حصار دلتنگی و تنهایی
دوباره به سمت تو آزاد شوم.​

 

[~naz]

عشق آمده‌ است و
حالا کسی
از ما به ما
نزدیک‌تر است
نمی‌شود دیگر به نجوا
حتی با خویش سخن گفت...​

 

[~naz]

خورشید باش
پس از بارانی که منم
رنگین کمانی نقش می‌گیرد
از توأمان ما​

 

[~naz]

تو پرنده
بالت به آسمان
من درخت
پایم به زمین
ترسم عشق
زمین گیرت کند...​

 

[~naz]

من مانده‌ام
پس از باران
دشت‌های خیس
خاک نم خورده‌ی بیابان
عطر بهاران
تو اما
ابر رهگذری
دست کشیده‌ای از
ماندن‌ها...​

 

[~naz]

حریف شوق رود نمی‌شود
سنگی که سد کرده
راه را
به انتظار​

 

[~naz]

کاش شاخه‌ی درختی بودم
در دور دستی
پرندگی‌ات
با من سر میشد
زندگی من با تو...​

 

[~naz]

برف می‌آید
تو رو سفید می‌شوی
دلیلی محکم برای نیامدنت...​