تفسیر شعر شرح و تفسیر غزل شماره 3 دیوان حافظ شیرازی

[سَنا]

غزل گفتی و در سفتی بیا و خوش بخوان حافظ / که بر نظم تو افشاند فلک عقد ثریا را​

ای حافظ غزل بی نهایت لطیف و خوب گفتی و دُر سفتی . حالا بیا و خوش بخوان یعنی غزل خود را به صوت درآر . تا به نطقت فلک ، ثریا را نثار کند . یعنی از کثرت حَظّی که از شعر تو می برد . در مقابل شیوایی و لطافت غزلت عقد ثریا را به تو جایزه می دهد .

عِقد = گلوبندی است که زنان به گلو می بندند .
ثریا = نام ستاره است .
عِقد ثریا ، شعرا ستاره ثریا را به گلوبند تشبیه کنند