عاشقانه‌ها عاشقانه‌های جبران خلیل جبران

[سـایهـ سـار؛]

ارزشِ هر انسان
به چیزی که به آن دست می‌یابد نیست،
بلکه به هدفی است که میلِ رسیدن به آن دارد ...!

#جبران_خلیل_جبران
ماسه و کف

 

[سـایهـ سـار؛]

اولین شاعر جهان
حتماً بسیار رنج برده است
آنگاه که تیر و کمانش را کنار گذاشت
و کوشید برای یارانش
آنچه را که هنگام غروب خورشید احساس کرده
توصیف کند
و کاملاً محتمل است که این یاران
آنچه را که گفته است
به سُخره گرفته باشند

#جبران_خلیل_جبران

 

[سـایهـ سـار؛]

هستند کسانی که از آنچه دارند با شادی میدهند، و پاداشِ آن‌ها همان شادی‌ست. و هستند کسانی که با درد میدهند، و آن درد تعمیدِ آن‌هاست. و هستند کسانی که میدهند و از دَهش دردی نمی‌کشند، حتی شادی هم نمی‌خواهند و نظری به ثواب هم ندارند؛
این‌ها چنان می‌بخشند که در دره‌های دوردست، بته‌ای عطر خود را در فضا می‌پراکند. با دستِ این کسان است که خداوند سخن می‌گوید، و از پسِ چشمِ این کسان است که او به زمین لبخند میزند.


#جبران_خلیل_جبران

 

[سـایهـ سـار؛]

مُزد عاشقی، رنج است
اما اين رنج، روشنی می‌بخشد.
از دلی عاشق که می‌شکند
موسيقی و ترانه می‌تراود.

#جبران_خليل_جبران

 

[سـایهـ سـار؛]

وقتی از دوست جدا می‌شوید غمی‌ به‌دل راه ندهید، زیرا آنچه را که شما در او بیش از همه دوست می‌دارید؛ ای بسا که در جدایی بهتر در چشم شما جلوه کند.
چنانکه کوه نَورد وقتی از دشت به کوه می‌نگرد، آنرا بهتر می‌بیند.

پیامبر و دیوانه
#جبران_خلیل_جبران

 

[سـایهـ سـار؛]

هنگامی که دستِ روزگار، سنگین

و شب

بی‌آواز است،

زمانِ عشق‌ورزیدن و اعتماد است.

و چه سبُک است دستِ روزگار،

و چه پر آواز است شب،

هنگامی که آدمی عشق می‌ورزد

و به همگان اعتماد دارد.



#خلیل_جبران

 

[سـایهـ سـار؛]

و آنگاه که یکی از شما از پای می‌افتد، افتادنش زنهاری‌ست از برای آن‌ها که از پشتِ سر می‌آیند تا پای‌شان به سنگ نگیرد.

آری، و نیز زنهاری‌ست از برایِ آن‌ها که از پیش رفته‌اند و با آن که تیزروتر و استوارتر بوده‌اند، سنگ را از سرِ راه برنداشته‌اند.
#جبران_خلیل_جبران

 

[سـایهـ سـار؛]

بارها از شما شنیده‌ام که از کسی که دست به خطایی می‌زند، چنان سخن می‌گویید که گویی یکی از شما نیست، ناشناسی‌ست در میانِ شما که ناخوانده به جهانِ شما پا نهاده است.

ولی من می‌گویم که حتا پاکان و راستکاران هم از بالاترین مرتبه‌ای که در یکایک شما هست برتر نمی‌روند،

پس نابکاران و ناتوانان هم نمی‌توانند از پایین‌ترین مرتبه‌ای که در شماست فروتر بیفتند.

و هم‌چنان که یک برگْ زرد نمی‌شود مگر با دانشِ خاموشِ تمام درخت،

خطاکار هم خطایی نمی‌تواند کرد، مگر با اراده‌ی پنهانِ همه‌ی شما.

#جبران_خلیل_جبران

 

[سـایهـ سـار؛]

انسان می‌تواند

بی‌آنکه انسانِ بزرگی باشد،

انسانی آزاده باشد.

اما هیچ انسانی نمی‌تواند،

بی‌آنکه آزاد باشد،

انسانِ بزرگی باشد.



#خلیل_جبران

 

[سـایهـ سـار؛]

درباره‌ی خویشتنِ خویش اندیشیدن، وحشتناک است.

اما این تنها راهِ صمیمانه‌ی کار است:

اندیشیدن درباره‌ی خویشتنِ خویشم بدانگونه که هستم،

اندیشیدن به جنبه‌های زشتم،

اندیشیدن به جنبه‌های زیبایم،

و در شگفت‌شدن از آن‌ها.

چه آغازی می‌تواند محکم‌تر و استوارتر از این باشد؟

از چه چیزی می‌توانم رشدِ خود را آغاز کنم

جز از خویشتنِ خویشم؟



#خلیل_جبران