در حال تایپ رمان نفرین چپ دست | محیا دشتی کاربر انجمن یک رمان

^مـحیـا^ · 10/6/21

کد رمان: 4122
ناظر: HADIS._.pd
عنوان: نفرین چپ دست
نویسنده:‌‌ محیا دشتی
ژانر: #فانتزی #ماجراجویی

خلاصه:
قبل از شروع این ماجرا، بذارید یه داستان براتون تعریف کنم. که البته در آینده بیشتر درموردش می‌فهمید. سال ها قبل، جادوگر بزرگی وجود داشت؛ اما اون با بقیه متفاوت بود. اون یه جادوگر چپ دست بود. تقریبا از صفر شروع کرد؛ درواقع، اون یه یتیم بی هویت بود. نوادگان اون جادوگر، چپ دست بودن، و به این نژاد «چپ دست» لقب داده شد، که تبدیل به نام خانوادگی‌شون شد که چه دختر و چه پسر، نسل به نسل به ارث...

❁Faydim❁ · 10/6/21

{به نام داعیه سرمتن‌ها}

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمدگویی و سپاس از انتخاب انجمن یک رمان برای منتشر کردن رمان خود؛
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
" قوانین جامع تایپ رمان "

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
" چگونه رمان...

^مـحیـا^ · 10/6/21

مقدمه: من یه برادر دارم و تو یه خواهر، ما خانواده‌ایم. ما با هم بزرگ شدیم، با هم گرییدیم، و با هم خندیدم! هردومون تنها یک آرزو و یک هدف داریم، محافظ از این خانواده، از مهم‌ترین دارایی زندگیمون. پس ما انتقام می‌گیریم، انتقام خانواده‌ای که از دست دادیم. این پیوند بین ما رو محکم نگه می‌داره، و هیچ‌کس نمی‌تونه حتی ذره‌ای شلش کنه!
آرمین، وقتی که تو می‌خندی، برام گران‌بها‌ترین لحظاته. آرمین، وقتی که تو اشک می‌ریزی، برام دشوارترین لحظاته.
آرمین، تو مثل مرواریدی هستی که توی پوسته صدفی پنهان شده؛ زیبایی باطن تو، خودش رو تو ظاهر نشون نمی‌ده... . روزی می‌رسه، که صدف تو می‌شکنه و مروارید تو خودش به همه نشون میده! تا اون روز، من این صدف رو به گردن‌ می‌اندازم، تا کسی نتونه بهش آسیب بزنه... . مثل صدف...

^مـحیـا^ · 10/6/21

- حالت خوبه کوچولو؟! معلومه که خوب نیستی، چون خیلی راحت دوتا قلوه سنگ بیست پوندی بهت اثابت کرده!
صدای کال تاکید کرد:
- درواقع دوتا ده پوندی.
لحن تحقیر آمیزش باعث می‎‌شد بغضم بیشتر برای جریحه دار شدن تقلا کنه. من هیچ گناهی نکرده بودم که گیر این زورگو ها افتاده بودم؛ کرده بودم؟ اگه کردم هم گناهم بیشتر از اونا نبوده!
آریادنی موهام رو کشید که باعث شد جیغ بکشم و به هق هق بیفتم. درحالی که سعی داشتن موهامو از آریادنی آزاد کنم با صدای بغض آلودم جیغ کشیدم:
- ولم کن!
آریادنی کف دستش رو روی لپش گذاشت و گفت:
- آخی...داری گریه می‌ک‍نی؟
همینطور بود! من داشتم گریه می‌کردم. مگه این کاری نبود که همه بچه ها می کردن؟ مگه الان نباید با گریه مامانم رو صدا میزدم؟ هق هقم بیشتر شد... .
- می‌خوای کمکت کنم؟ فقط...

^مـحیـا^ · 11/6/21

«آرمین»
مقابل شومینه، به بالشت قرمز مخملی تکیه داده بودم. صدای ترق ترق سوختن چوب‌های سرخ توی شومینه به گوشم می‌رسید و گرمای لذت بخشی پوست صورت رو نوازش می‌کرد. داشتم مشق‌های ضرب و نقسیمم رو می‌نوشتم و مامانم توی آشپزخونه، درحال شستن ظرف بود. هنوز تو فکر اتفاقی که برای سارا رخ داده بود بودم. درست نبود که از استعدادش تو نقاشی اینطوری استقبال می‌کردن!
با شنیدن صدای شکستن ظرف جا خوردم و با ترس سرم رو بالا آوردم. مادرم رو دیدم که نفس زنان با لباس بلند و آبی رنگش، روی کف آشپزخونه زانو زد و سرش رو میون دست‌هاش گرفت.
موهای بلندش رو به پشت سرش فرستاد و دستش رو روی قلبش گذاشت.
با نگرانی، نیم‌خیز شدم و خیره به چشم‌های فیروزه‌ایش، که ترس و ناباوری از اون‌ها می‌بارید، پرسیدم:
- چیزی شده مامان؟
مامان...

^مـحیـا^ · 11/6/21

بازم اون صدای مهیب و وحشتناک اومد. یکباره یاد حرفای دایی افتادم... .
«درحالی که چهار زانو رو زمین نشسته بودم با کنجکاوی به دایی خیره بودم.
- دایی این چیه؟
دایی که به صندلی چوبی تکیه داده بود، وسیله عجیبش رو دستمال می‌کشید و در همون حالت جوابم رو داد:
- این یه تفنگه.
- تفنگ چی‌کار می‌کنه؟
- بهتره در موردش ندونی.
با لجبازی اصرار کردم:
- خواهش می‌کنم، قول می‌دم به سارا نگم!
دایی ژست متفکر به خودش گرفت:
- هوم...خب، باشه!
با ذوق گفتم:
- مرسی دایی!
دایی تفنگ رو دستش گرفت و رو بهم گفت:
- این وسیله‌ای برای شکاره که یه گلوله رو با سرعت خیلی زیاد پرتاب می‌کنه و توی گلوله سمی داره که باعث خطرناک‌تر شدنش میشه. کسی که آموزش استفادش رو ندیده حتی زورش به بلند کردنش هم نمی‌رسه.
- واقعا؟ میشه بلندش کنم؟...

^مـحیـا^ · 12/6/21

بدو بدو از خونه رفتم بیرون. حرارت خونه هر لحظه بیشتر می‌شد، تا اینکه به بیرون رسیدم... . صداهای مختلف توی گوشم می‌پیچیدن و انگار هیچی حس نمی‌کردم. خونه ها آتیش گرفته بودن و صدای ترسناک شلیک گلوله می‌اومد. با چشم‌هام تک‌تک افرادی رو که روی زمین افتاده بودند رو از نظر گذروندم. از نونوای روستا گرفته تا....
- آقای کریس...خانوم کایلا...نونوا، لیان، لوسیَن...
یه نفر منو هدف گرفت. تمام تنم بی‌حس شده بود و ناامید سرجام میخکوب شده بودم... . صدای ترسناک گلوله رو شنیدم اما...تا به خودم اومدم، توی بغل دایی بودم. صدای سارا توی گوشم اکو شد:
- مامان!
خودم رو از دایی جدا کردم و سمت سارا دویدم و با دیدن منظره روبه‌روم کل وجودم متلاشی شد. چه بلایی سرش اومده بود؟ روی قفسه سینش پر از خون بود. موهای بورش به...

^مـحیـا^ · 13/6/21

«دانای کل»
بعد از اون شب خونین، شش سال بود که داشتن به دنبال شهری که داییشون گفته بود می‌گشتن. شهر جادو، شهری مهر و موم شده بود که توی نقشه کشور پیدا نمی‌شد. این شهر طلسم شده بود، که فقط یه جادوگر بتونه با اراده خودش مهرش رو بشکنه. با این حال، جادوی چپ دست ها سال ها بود که مهر و موم شده، و سه بازمانده خاندان چپ دست کل انگلستان رو طی کرده بودن... .
از صبح، توی جنگل راه می رفتن و پاهای خسته‌شون بالاخره فرصتی برای استراحت داشتن. درحال حاضر، این سه نفر روی یه تپه که پایین رفتنش به خروجی جنگل می‌رسید ایستاده بودن. تپه سرسبزی که دو درخت با شاخه هایی که دور هم پیچیده شده بودن در ابتداش قرار داشتن، انگار که دست هم رو گرفته باشن.
سارا کش و قوسی به بدنش داد و خستگی ای که روی تنش نشسته بود رو بیرون...

^مـحیـا^ · 14/6/21

- آرمین؟
آرمین هم که تازه به خودش اومده بود، با صدای غم زده‌ش شروع کرد به حرف زدن. هنوزم تصمیمش برای روندن خودش از خانوادش رو حفظ کرده بود... .
- غریزه چپ دستی اصلا چی هست؟ همون چیزیه که مامان اون رو حسش کرد و من نکردم و گفتم چیزی نیست؟ همون احساس خطری که مامان کرد و با اینکه می‌دونست اتفاق میفته، بخاطر من نادیدش گرفت و بعدش مرد؟ فقط بخاطر اینکه من حتی نمی‌دونم چرا من از وجودش تو خودم مطمئن نیستم؟ آه، شاید من از اول یه چپ دست بدنیا نیومدم!
- ولی ما دوقولوییم آرمین! دلیلی نداره که اینطور فکر کنی! ما هردومون چپ دست بدنیا اومدیم، و روزی بالاخره اون عوضیا رو پیدا می‌کنیم و انتقام مادرمون رو می‌گیریم! تو که هدفمون رو فراموش نکردی؟
آرمین چشماش رو باز و بسته کرد. این چیزی نبود که اون می‌خواست...

^مـحیـا^ · 14/6/21

شش سال قبل
نزدیک غروب بود. دیشب، توی اون شب خونین، دایی ما رو با خودش به شکارگاهش برد و ما اونجا با چشمای اشکی فقط گریه می‌کردیم، تا زمانی که خوابمون برد. صبح زود دایی تنهایی بیدار شده بود و داشت برای اهالی دهکده سنگ قبر تراش می‌داد. یکی از شغل‌های دایی همین بود. سنگ قبر‌هایی رو از قبل برای سالمندان و بیماران دهکده درست می‌کرد بار زیادی از دوشش برداشته بودن و قرار بود که امروز دفنشون کنیم. دایی تا ظهر وقت گذاشته بود و یک قبر برای مادر ساخته بود. اصولا ساختن قبر چند ساعتی وقت می‌برد.
ظهر که کارش تموم شد، ما تا مشغول دفن افرادی از دهکده بودیم که از قبل سنگ قبر داشتن؛ کار درستی نبود که بقیه رو بدون قبر دفن کنیم و هیچی ازشون به جا نمونه. اون روز دایی فقط کار می‌کرد و مشغول ساخت قبر برای مردم...

در حال تایپ رمان نفرین چپ دست | محیا دشتی کاربر انجمن یک رمان

بنظرتون داستان از دید کدوم شخصیت بهتر روایت میشه؟

ارمین

سارا

^مـحیـا^

❁Faydim❁

^مـحیـا^

^مـحیـا^

^مـحیـا^

^مـحیـا^

^مـحیـا^

^مـحیـا^

^مـحیـا^

^مـحیـا^

کاربران بازدید کننده از موضوع (تعداد: 7)

کاربران در حال مشاهده موضوع (تعداد: 1, کاربر: 0, مهمان: 1)