مشاعره مشاعره با اشعار فردوسی

[فاطمه مقدم]

همه شهر ايران سراي من است که نيک و بدش از براي من است

توانا بود هر که دانا بود
ز دانش دل پیر برنا بود

 

[.MOON.]

توانا بود هر که دانا بود
ز دانش دل پیر برنا بود

دگر آن که دارد ز یزدان سپاس
بود دانشی مرد نیکی شناس!

 

[فاطمه مقدم]

دگر آن که دارد ز یزدان سپاس
بود دانشی مرد نیکی شناس!

سر راستی دانش ایزیدیست
چو دانستیش زو نترسی ؛ بدیست

 

[.MOON.]

تنـــت بــه نــاز طبـــیـبان نیازمـند مباد وجــود نـازکــت آزرده گـزنـد مباد

 

[m.sina]

تنـــت بــه نــاز طبـــیـبان نیازمـند مباد وجــود نـازکــت آزرده گـزنـد مباد

دریغ است ایـران که ویـران شود
کنام پلنگان و شیران شـود

چـو ایـران نباشد تن من مـباد
در این بوم و بر زنده یک تن مباد

 

[.MOON.]

دریغ است ایـران که ویـران شود
کنام پلنگان و شیران شـود

چـو ایـران نباشد تن من مـباد
در این بوم و بر زنده یک تن مباد

دانی که ایران نشست منست
جهان سر به سر زیر دست منست

هنر نزد ایرانیان است و بــس
ندادند شـیر ژیان را بکس

 

[m.sina]

دانی که ایران نشست منست
جهان سر به سر زیر دست منست

هنر نزد ایرانیان است و بــس
ندادند شـیر ژیان را بکس

سخن‌گوی دهقان چه گوید نخست
که نام بزرگی به گیتی که جست

که بود آن که دیهیم بر سر نهاد
ندارد کس آن روزگاران به یاد

 

[.MOON.]

سخن‌گوی دهقان چه گوید نخست
که نام بزرگی به گیتی که جست

که بود آن که دیهیم بر سر نهاد
ندارد کس آن روزگاران به یاد

دلش خسته تر زان و تین زارتر

سخن هر چه بر بنده دشوار تر

که فرمان دهد کردگار جهان

گشاده تر آن باشد اندر نهان!

 

[m.sina]

دلش خسته تر زان و تین زارتر

سخن هر چه بر بنده دشوار تر

که فرمان دهد کردگار جهان

گشاده تر آن باشد اندر نهان!

نشستند سالی چنین سوگوار
پیام آمد از داور کردگار
درود آوریدش خجسته سروش
کز این بیش مخروش و باز آر هوش

 

[.MOON.]

نشستند سالی چنین سوگوار
پیام آمد از داور کردگار
درود آوریدش خجسته سروش
کز این بیش مخروش و باز آر هوش

شناسنده آشکار و نهان
ازو بر روان محمد درود
بیارانش بر هریکی برفزود
سر انجمن بد ز یاران علی