مشاعره مشاعره با اشعار باباطاهر

[m.sina]

تویی آن شکرین لب یاسمین بر
منم آن آتشین دل دیدگان تر
از آن ترسم که در آغوشم آیی
گدازد آتشت بر آب شکر

رخ تو آفتاب و مو چو حربا
و یا پژمان گل نیلوفرستم

به مُلک عشق روح بی‌نشانم
به شهر دل یکی صورت پرستم

 

[فلورا.]

رخ تو آفتاب و مو چو حربا
و یا پژمان گل نیلوفرستم

به مُلک عشق روح بی‌نشانم
به شهر دل یکی صورت پرستم

مچم دیــواری ئِه دردَه مـکی شـم
هــــناسه ئی دل سرده مـکی شـم

پاییز عـمر و وخت زردی رنـگ
نقـاشـی ئـِه گـــلِ زردَه مـکی شم

 

[m.sina]

مچم دیــواری ئِه دردَه مـکی شـم
هــــناسه ئی دل سرده مـکی شـم

پاییز عـمر و وخت زردی رنـگ
نقـاشـی ئـِه گـــلِ زردَه مـکی شم

مدامم دل براه و دیده تر بی
ش*ر..اب عیشم از خون جگر بی

ببویت زندگی یابم پس از مرگ
ترا گر بر سر خاکم گذر بی

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[فلورا.]

مدامم دل براه و دیده تر بی
ش*ر..اب عیشم از خون جگر بی

ببویت زندگی یابم پس از مرگ
ترا گر بر سر خاکم گذر بی

یکی درد و یکی درمان پسندد

یکی وصل و یکی هجران پسندد

من از درمان و درد و وصل و هجران

پسندم آنچه را جانان پسندد

 

[فاطمه مقدم]

یکی درد و یکی درمان پسندد

یکی وصل و یکی هجران پسندد

من از درمان و درد و وصل و هجران

پسندم آنچه را جانان پسندد

دلی دیرم خریدار محبت
کز او گرم است بازار محبت
لباسی دوختم بر قامت دل
ز پود محنت و تار محبت

 

[فلورا.]

دلی دیرم خریدار محبت
کز او گرم است بازار محبت
لباسی دوختم بر قامت دل
ز پود محنت و تار محبت

تن محنت کشی دیرم خدایا
دل با غم خوشی دیرم خدایا
زشوق مسکن و داد غریبی
به سینه آتشی دیرم خدایا!

 

[فاطمه مقدم]

تن محنت کشی دیرم خدایا
دل با غم خوشی دیرم خدایا
زشوق مسکن و داد غریبی
به سینه آتشی دیرم خدایا!

اگر یار مرا دیدی به خلوت
بگو ای بی وفا ای بی مروت
گریبانم ز دستت چاک چاکو
نخواهم دوخت تا روز قیامت

 

[فلورا.]

اگر یار مرا دیدی به خلوت
بگو ای بی وفا ای بی مروت
گریبانم ز دستت چاک چاکو
نخواهم دوخت تا روز قیامت

تویی آن شکرین لب یاسمین بر
منم آن آتشین دل دیدگان تر
از آن ترسم که در آغوشم آیی
گدازد آتشت بر آب شکر!

 

[m.sina]

تویی آن شکرین لب یاسمین بر
منم آن آتشین دل دیدگان تر
از آن ترسم که در آغوشم آیی
گدازد آتشت بر آب شکر!

رخ تو آفتاب و مو چو حربا
و یا پژمان گل نیلوفرستم

به مُلک عشق روح بی‌نشانم
به شهر دل یکی صورت پرستم

 

[فلورا.]

رخ تو آفتاب و مو چو حربا
و یا پژمان گل نیلوفرستم

به مُلک عشق روح بی‌نشانم
به شهر دل یکی صورت پرستم

من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد!