مشاعره مشاعره با اشعار خاقانی

[m.sina]

وصلش ز دست رفت که کیسه وفا نکرد
زخمش به دل رسید که سینه سپر نداشت

گفتند خرم است شبستان وصل او
رفتم که بار خواهم دیدم که در نداشت

تا کی از غصه‌های بدگویان
قصه‌ها پیش داور اندازیم

شرح این حال پیش دوست کنیم
سنگ فتنه به لشکر اندازیم

 

[بَهآرنارنج]

تا کی از غصه‌های بدگویان
قصه‌ها پیش داور اندازیم

شرح این حال پیش دوست کنیم
سنگ فتنه به لشکر اندازیم

مرغی که نوای درد راند عشق است
پیکی که زبان غیب داند عشق است

هستی که به نیستیت خواند عشق است
و آنچ از تو تو را باز رهاند عشق است

 

[m.sina]

مرغی که نوای درد راند عشق است
پیکی که زبان غیب داند عشق است

هستی که به نیستیت خواند عشق است
و آنچ از تو تو را باز رهاند عشق است

تا مرا سودای تو خالی نگرداند ز من
با تو ننشینم به کام خویشتن بی‌خویشتن

خار راه خود منم خود را ز خود فارغ کنم
تا دوئی یکسو شود هم من تو گردم هم تو من

 

[بَهآرنارنج]

تا مرا سودای تو خالی نگرداند ز من
با تو ننشینم به کام خویشتن بی‌خویشتن

خار راه خود منم خود را ز خود فارغ کنم
تا دوئی یکسو شود هم من تو گردم هم تو من

نقش تو خیال برنتابد
حسن تو زوال برنتابد

چون روی تو بی نقاب گردد
آفاق جمال برنتابد

 

[m.sina]

نقش تو خیال برنتابد
حسن تو زوال برنتابد

چون روی تو بی نقاب گردد
آفاق جمال برنتابد

در جهان هیچ سینه بی‌غم نیست
غمگساری ز کیمیا کم نیست

خستگی‌های سینه را نونو
خاک پر کن که جای مرهم نیست

 

[بَهآرنارنج]

در جهان هیچ سینه بی‌غم نیست
غمگساری ز کیمیا کم نیست

خستگی‌های سینه را نونو
خاک پر کن که جای مرهم نیست

تا کی از غصه‌های بدگویان
قصه‌ها پیش داور اندازیم

شرح این حال پیش دوست کنیم
سنگ فتنه به لشکر اندازیم

 

[m.sina]

تا کی از غصه‌های بدگویان
قصه‌ها پیش داور اندازیم

شرح این حال پیش دوست کنیم
سنگ فتنه به لشکر اندازیم

من در طلب یارم ز اغیار نیندیشم
پایم به سر گنج است از مار نیندیشم

صبرم به عیار او هیچ است و دو جو کمتر
من هم جو زرینم کز نار نیندیشم

 

[بَهآرنارنج]

من در طلب یارم ز اغیار نیندیشم
پایم به سر گنج است از مار نیندیشم

صبرم به عیار او هیچ است و دو جو کمتر
من هم جو زرینم کز نار نیندیشم

مرغی که نوای درد راند عشق است
پیکی که زبان غیب داند عشق است
هستی که به نیستیت خواند عشق است
و آنچ از تو تو را باز رهاند عشق است​

 

[m.sina]

مرغی که نوای درد راند عشق است
پیکی که زبان غیب داند عشق است
هستی که به نیستیت خواند عشق است
و آنچ از تو تو را باز رهاند عشق است​

ترک خواهش کن و با راحت و آرام بخسب
خاطر آسوده ازین گردش ایام بخسب

به ریا خواب چو زاهد نبود بیداری
چند جامی بکش از بادهٔ گلفام بخسب

 

[بَهآرنارنج]

ترک خواهش کن و با راحت و آرام بخسب
خاطر آسوده ازین گردش ایام بخسب

به ریا خواب چو زاهد نبود بیداری
چند جامی بکش از بادهٔ گلفام بخسب

بر دیده ره خیال بستی
در سینه به جای جان نشستی

وز غیرت آنکه دم برآرم
در کام دلم نفس شکستی​