مشاعره مشاعره با اشعار خاقانی

[فلورا.]

تا چند ستم رسیده باشم
چون سایه ز خود رمیده باشم

لب بسته گلو گرفته چون نای
نالان و ستم رسیده باشم

م**س.ت تمام آمده است بر در من نیم شب
آن بت خورشید روی و آن مه یاقوت لب
کوفت به آواز نرم حلقهٔ در کای غلام
گفتم کاین وقت کیست بر در ما ای عجب

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[m.sina]

م**س.ت تمام آمده است بر در من نیم شب
آن بت خورشید روی و آن مه یاقوت لب
کوفت به آواز نرم حلقهٔ در کای غلام
گفتم کاین وقت کیست بر در ما ای عجب

با بخت در عتابم و با روزگار هم
وز یار در حجابم و از غم‌گسار هم

بر دوستان نکالم و بر اهلبیت نیز
بر آسمان وبالم و بر روزگار هم

 

[مارینا آروین]

با بخت در عتابم و با روزگار هم
وز یار در حجابم و از غم‌گسار هم

بر دوستان نکالم و بر اهلبیت نیز
بر آسمان وبالم و بر روزگار هم

م**س.ت تمام آمده است بر در من نیم شب
آن بت خورشید روی و آن مه یاقوت لب

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[m.sina]

م**س.ت تمام آمده است بر در من نیم شب
آن بت خورشید روی و آن مه یاقوت لب

بوسه گه آسمان نعل سمند تو باد
نور ده آفتاب بخت بلند تو باد

خواجهٔ جانی به لطف، شاه جهانی به قدر
گردن گردن‌کشان رام کمند تو باد

 

[مارینا آروین]

بوسه گه آسمان نعل سمند تو باد
نور ده آفتاب بخت بلند تو باد

خواجهٔ جانی به لطف، شاه جهانی به قدر
گردن گردن‌کشان رام کمند تو باد

دوش ز چشم مردمان اشک به وام خواستم

این همه اشک عاریه است اشک روان من کجا

*من دیگه نمی تونم*

 

[m.sina]

دوش ز چشم مردمان اشک به وام خواستم

این همه اشک عاریه است اشک روان من کجا

*من دیگه نمی تونم*

آنچه تو کردی بتا نه شرط وفا بود
غایت بیداد بود و عین جفا بود

قول تو دانی چه بود دام فسون بود
عهد تو دانی چه بود باد هوا بود

 

[مارینا آروین]

آنچه تو کردی بتا نه شرط وفا بود
غایت بیداد بود و عین جفا بود

قول تو دانی چه بود دام فسون بود
عهد تو دانی چه بود باد هوا بود

در این عهد از وفا بوئی نمانده است

به عالم آشنارویی نمانده است

 

[m.sina]

در این عهد از وفا بوئی نمانده است

به عالم آشنارویی نمانده است

تا دل غم او دارد نتوان غم جان خوردن
با انده او زشت است اندوه جهان خوردن

 

[فلورا.]

تا دل غم او دارد نتوان غم جان خوردن
با انده او زشت است اندوه جهان خوردن

نام تو چون بر زبان می‌آیدم
آب حیوان در دهان می‌آیدم

تا لب من خاک‌بوس کوی توست
هردم از لب بوی جان می‌آیدم

 

[m.sina]

نام تو چون بر زبان می‌آیدم
آب حیوان در دهان می‌آیدم

تا لب من خاک‌بوس کوی توست
هردم از لب بوی جان می‌آیدم

ماها دلم از وصال پر نور بکن
میلی سوی این خاطر رنجور بکن

ای یوسف وقت جنگ را دور بکن
گرگ آشتیی با من مهجور بکن