مشاعره مشاعره با اشعار محمد تقی بهار (ملک الشعرای بهار)

[فلورا.]

نرگس غمزه‌زنش بر سر ناز است هنوز
طرهٔ پرشکنش سلسله‌باز است هنوز

عاشقان را سپه ناز براند از در دوست
بر در دوست مرا روی نیاز است هنوز

زن بود شعر خدا، مرد بود نثر خدا
مرد نثری سره و زن غزلی تر باشد

نثر هر چند به تنهایی خود هست نکو
لیک با نظم چو پیوست نکوتر باشد

 

[m.sina]

زن بود شعر خدا، مرد بود نثر خدا
مرد نثری سره و زن غزلی تر باشد

نثر هر چند به تنهایی خود هست نکو
لیک با نظم چو پیوست نکوتر باشد

دل سوی مهر می کشد و مهر سوی دل
جایی که مهر نیست مکن جستجوی دل

دل گوشت‌پاره‌ای که بجنبد به سینه نیست
منگر چنین ز چشم حقارت به سوی دل

 

[FakhTeh]

لب لعل تو می‌ فروشی کرد
چشم م**س.ت تو باده‌نوشی کرد

این خطاها چو دید حاجب حسن
زان خط سبز پرده‌پوشی کرد

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[m.sina]

لب لعل تو می‌ فروشی کرد
چشم م**س.ت تو باده‌نوشی کرد

این خطاها چو دید حاجب حسن
زان خط سبز پرده‌پوشی کرد

در مسیل مسکنت خفتیم و چندی برگذشت
سر ز جا برداشتیم اکنون که‌آب از سرگذشت

تیغ بر سر خورده فرهادا برآور سر ز خواب
کافتاب از تیغ کوه بیستون اندرگذشت

 

[FakhTeh]

در مسیل مسکنت خفتیم و چندی برگذشت
سر ز جا برداشتیم اکنون که‌آب از سرگذشت

تیغ بر سر خورده فرهادا برآور سر ز خواب
کافتاب از تیغ کوه بیستون اندرگذشت

توگویی مگر مرغ دستانسرای
به ژاغر نهان کرده باریک نای

نه نای و نه انگشت نایی پدید
نه‌ لب کاندر آن نای دم دردمید

 

[m.sina]

توگویی مگر مرغ دستانسرای
به ژاغر نهان کرده باریک نای

نه نای و نه انگشت نایی پدید
نه‌ لب کاندر آن نای دم دردمید

در طواف شمع می‌گفت این سخن پروانه‌ای
سوختم زین آشنایان ای خوشا بیگانه‌ای

بلبل از شوق گل و پروانه از سودای شمع
هریکی سوزد به نوعی در غم جانانه‌ای

 

[FakhTeh]

در طواف شمع می‌گفت این سخن پروانه‌ای
سوختم زین آشنایان ای خوشا بیگانه‌ای

بلبل از شوق گل و پروانه از سودای شمع
هریکی سوزد به نوعی در غم جانانه‌ای

یکی زیبا خروسی بود جنگی
به مانند عقاب از تیز چنگی

گشاده سینه و گردن کشیده
برای جنگ و پرخاش آفریده

نهاده تاجی از یاقوت بر ترک
فروهشته‌ دو غبغب چون دوگلبرگ

 

[m.sina]

یکی زیبا خروسی بود جنگی
به مانند عقاب از تیز چنگی

گشاده سینه و گردن کشیده
برای جنگ و پرخاش آفریده

نهاده تاجی از یاقوت بر ترک
فروهشته‌ دو غبغب چون دوگلبرگ

گل مقصود نچید آن که چو من خوار نشد
نشد آزاد ز غم هر که گرفتار نشد

یوسف مصر نشد آن که به بازار وجود
پیره زالی به کلافیش خریدار نشد

 

[فلورا.]

گل مقصود نچید آن که چو من خوار نشد
نشد آزاد ز غم هر که گرفتار نشد

یوسف مصر نشد آن که به بازار وجود
پیره زالی به کلافیش خریدار نشد

دل او جوی گرت عقل و ذکاست
کان کلید همه خوشبختی‌هاست

 

[ملکه جهنمی❄]

تو چه دانی که چها در دل اوست
او ترا تا به کجا دارد دوست