جدای این بی مزه بازیا که نمیدونم چم شده
ولی میخوام از لحظه های قشنگی بگم که تو،
شخص سمیرا برای من ساخته.
اولین بار سر شعر گفتن بود که با هم دوست شدیم.
من گفتم وای این دختره چه شعرای خفنی میگه آقا!
منم ک کلا تو حرف زدن چپ و چوله ام،
گفتم بیام از در مشاعره و اینا باهات دوس بشم،
شرو کردیم مشاعره کردنو پنج شیش روزی همینطوری مشاعره و اینا...
بعدش دیگه یخمون وا شد دوست شدیم^•^
همه لحظه های قشنگی که با هم دیگه شعر میگفتیم،
لحظه هایی که با هم دیگه نقاشی می‌کشیدیم،
حرف میزدیم،
حتی پشت کره ی شمالی غیبت میکردیم بهش بد و بیراه میگفتیم... (کره شمالی یه استعاره اس ک میدونی خودت کیه).
میدونی همه ی اینا با تو خیلی می‌چسبید،
یه مزه ی خیلی قشنگی...
من اشکم درومد که
مظلوم و معصومی و مهربونی:)
به امید روزی که دیگه تا نصف شب از غم بیدار نمونین
