مشاعره مشاعره با رباعیات خیام

[m.sina]

مِی خور؛ مخور اندوه که فرمود حکیم
غم‌های جهان چو زهر و تریاقش مِی

یک جرعه می کهن ز ملکی نو به
وز هرچه نه می طریق بیرون شو به
در دست به از تخت فریدون صد بار
خشت سر خم ز ملک کیخسرو به

 

[فلورا.]

یک جرعه می کهن ز ملکی نو به
وز هرچه نه می طریق بیرون شو به
در دست به از تخت فریدون صد بار
خشت سر خم ز ملک کیخسرو به

هنگام گل و باده و یاران سرمست
خوش باش دمی که زندگانی اینست

 

[FakhTeh]

تا چند زنم به روی دریاها خشت
بیزار شدم ز بت‌پرستان کنشت

خیام، که گفت دوزخی خواهد بود
که رفت به دوزخ و که آمد ز بهشت

 

[m.sina]

تا چند زنم به روی دریاها خشت
بیزار شدم ز بت‌پرستان کنشت

خیام، که گفت دوزخی خواهد بود
که رفت به دوزخ و که آمد ز بهشت

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه
وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

پرکن قدح باده که معلومم نیست
کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

 

[فلورا.]

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه
وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

پرکن قدح باده که معلومم نیست
کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

هان کوزه‌گرا بپای اگر هشیاری
تا چند کنی بر گل مردم خواری

انگشت فریدون و کف کیخسرو
بر چرخ نهاده‌ای چه می‌پنداری