مشاعره مشاعره با رباعیات خلیل‌الله خلیلی

[.MOON.]

در باغ جهان تو هم گل زیبایی
بویا و دل‌انگیز و چمن‌آرایی

عمری‌ست که گل‌های دگر می‌خندند
این غنچهٔ تر چرا تو لب نگشایی

يکــــايک محو شــــد مانـــند اعـــلام پريشــــانی
زيک جو مــنت ايـــن ناکســـــان بردن بود بهــــتر
که بشکافم بمشکل صخره ســـنگی را بمژگانی
گناهــــم چيسـت، گردونم چــــــرا آزرده مـــيدارد!

 

[m.sina]

يکــــايک محو شــــد مانـــند اعـــلام پريشــــانی
زيک جو مــنت ايـــن ناکســـــان بردن بود بهــــتر
که بشکافم بمشکل صخره ســـنگی را بمژگانی
گناهــــم چيسـت، گردونم چــــــرا آزرده مـــيدارد!

در اين مکتب نميدانم چه رمز مهملم يارب
که نی معنی شدم نی نامه و نی زيب عنوانی
از اين آزادگی بهتر بود صد ره به چشم من
صدای شيون زنجير و قيد کنج زندانی

 

[.MOON.]

در اين مکتب نميدانم چه رمز مهملم يارب
که نی معنی شدم نی نامه و نی زيب عنوانی
از اين آزادگی بهتر بود صد ره به چشم من
صدای شيون زنجير و قيد کنج زندانی

یوسف دل در بن این چاه نتوان یافتن

صرف شد عمر گرانمایه به میل این و آن

یک نفس در زندگی دلخواه نتوان یافتن

هر یکی ما را به راهی برد و منزل دور ماند!

 

[m.sina]

یوسف دل در بن این چاه نتوان یافتن

صرف شد عمر گرانمایه به میل این و آن

یک نفس در زندگی دلخواه نتوان یافتن

هر یکی ما را به راهی برد و منزل دور ماند!

دل در همه حال تکیه‌گاه است مرا
در ملک وجود پادشاه است مرا

از فتنهٔ عقل چون به جان می‌آیم
ممنون دلم خدا گواه است مرا

 

[.MOON.]

دل در همه حال تکیه‌گاه است مرا
در ملک وجود پادشاه است مرا

از فتنهٔ عقل چون به جان می‌آیم
ممنون دلم خدا گواه است مرا

آن دل خرم چه شد، آن لب خندان كجاست؟

ابر سيه شد پديد، باز به چرخ سخن

اختر برج ادب ، مرد سخندان كجاست؟!

 

[m.sina]

آن دل خرم چه شد، آن لب خندان كجاست؟

ابر سيه شد پديد، باز به چرخ سخن

اختر برج ادب ، مرد سخندان كجاست؟!

تا بر لب من آه شررباری هست
بر ساز شکستهٔ دلم تاری هست

درهای امید را اگر بربستند
تا مرگ بود رخنهٔ دیواری هست

 

[.MOON.]

تا بر لب من آه شررباری هست
بر ساز شکستهٔ دلم تاری هست

درهای امید را اگر بربستند
تا مرگ بود رخنهٔ دیواری هست

تا این خرد خام تو، معیار بود
این ساختن و شکستت کار بود
تنها نه سرت به پای من خورد به سنگ
هر جا که روی تو سنگ و دیوار بود

 

[m.sina]

تا این خرد خام تو، معیار بود
این ساختن و شکستت کار بود
تنها نه سرت به پای من خورد به سنگ
هر جا که روی تو سنگ و دیوار بود

در جهانی که ما زنیم قدم
مرگ و افتادگی بود توام
کرکسان زمانه بیدارند
هر چه افتاده زود بردارند

 

[.MOON.]

در جهانی که ما زنیم قدم
مرگ و افتادگی بود توام
کرکسان زمانه بیدارند
هر چه افتاده زود بردارند

در سینه ی روزگار زن پنجه چو شــیر
تا پشـــت تو بر خــــاک نمــــالد ایـــام !

 

[m.sina]

در سینه ی روزگار زن پنجه چو شــیر
تا پشـــت تو بر خــــاک نمــــالد ایـــام !

ما مرغ اسیر بی پر و بال توییم
هر جا که روی چون سایه دنبال توییم

گر خسته شدی ز راه، دل مرکب توست
حمال تو و ملک تو و مال توییم