مشاعره مشاعره با رباعیات خلیل‌الله خلیلی

[.MOON.]

دل در همه حال تکیه‌گاه است مرا
در ملک وجود پادشاه است مرا
از فتنهٔ عقل چون به جان می‌آیم
ممنون دلم خدا گواه است مرا

ارباب جاه در خور تعظيم نيستند

از ياد قوم برهنه پا مي پرستمت

در تنگناي زنده گي و خوابگاه قبر

در عالم فنا و بقا مي پرستمت

 

[m.sina]

ارباب جاه در خور تعظيم نيستند

از ياد قوم برهنه پا مي پرستمت

در تنگناي زنده گي و خوابگاه قبر

در عالم فنا و بقا مي پرستمت

تا بر لب من آه شررباری هست
بر ساز شکستهٔ دلم تاری هست
درهای امید را اگر بربستند
تا مرگ بود رخنهٔ دیواری هست

 

[.MOON.]

تا بر لب من آه شررباری هست
بر ساز شکستهٔ دلم تاری هست
درهای امید را اگر بربستند
تا مرگ بود رخنهٔ دیواری هست

این خرد خام تو، معیار بود
این ساختن و شکستت کار بود

تنها نه سرت به پای من خورد به سنگ
هر جا که روی تو سنگ و دیوار بود

 

[m.donya]

این خرد خام تو، معیار بود
این ساختن و شکستت کار بود

تنها نه سرت به پای من خورد به سنگ
هر جا که روی تو سنگ و دیوار بود

در اين مکتب نمی دانم چه رمز مهملم يارب
که نی معنی شدم، نی نامه و نی زيب عنوانی

 

[.MOON.]

در اين مکتب نمی دانم چه رمز مهملم يارب
که نی معنی شدم، نی نامه و نی زيب عنوانی

یارب سوزی که جسم و جان را سوزم
این کارگه سود و زیان را سوزم

یک شعلهٔ جان‌سوز که در آتش آن
خود را سوزم هر دو جهان را سوزم

 

[m.sina]

یارب سوزی که جسم و جان را سوزم
این کارگه سود و زیان را سوزم

یک شعلهٔ جان‌سوز که در آتش آن
خود را سوزم هر دو جهان را سوزم

ما مرغ اسیر بی پر و بال توییم
هر جا که روی چو سایه دنبال توییم
گر خسته شدی ز راه، دل مرکب توست
حمال تو و ملک تو و مال توییم

 

[.MOON.]

ما مرغ اسیر بی پر و بال توییم
هر جا که روی چو سایه دنبال توییم
گر خسته شدی ز راه، دل مرکب توست
حمال تو و ملک تو و مال توییم

می دیدی کاین جماعت تیره نهاد
بر روی زمین چه فتنه ها می کردند

 

[m.donya]

می دیدی کاین جماعت تیره نهاد
بر روی زمین چه فتنه ها می کردند

دل در همه حال تکیه‌گاه است مرا
در ملک وجود پادشاه است مرا
از فتنهٔ عقل چون به جان می‌آیم
ممنون دلم خدا گواه است مرا

 

[.MOON.]

دل در همه حال تکیه‌گاه است مرا
در ملک وجود پادشاه است مرا
از فتنهٔ عقل چون به جان می‌آیم
ممنون دلم خدا گواه است مرا

این صبح همان و آن شب تار همان
ما شش در و این چهار دیوار همان

استاد زمانه یک سبق داده به ما
تکرار همان و باز تکرار همان

 

[m.sina]

این صبح همان و آن شب تار همان
ما شش در و این چهار دیوار همان

استاد زمانه یک سبق داده به ما
تکرار همان و باز تکرار همان

نمی‌بینی که چون پنهان شود مهر
شب تاریک اندُه‌بار آید