مشاعره مشاعره با اشعار محمد علی بهمنی

[بَهآرنارنج]

برخیز تا به چشم ببینی که چه دردناک
آیینه پیش روی تو دیوار می شود

دیگر به انتظار کدامین رسالتی
وقتی عصای معجزه ها مار می شود

دلخوش گرمای کسی نیستم
آماده ام تا تو بسوزانی ام
آمده ام با عطش سال ها
تا تو کمی عشق بنوشانی ام

 

[Nazanin_N]

دلخوش گرمای کسی نیستم
آماده ام تا تو بسوزانی ام
آمده ام با عطش سال ها
تا تو کمی عشق بنوشانی ام

می‌نوشمت که تشنگی‌ام بیشتر شود
آب از تماس با عطشم شعله‌ور شود
آنگاه بی‌مضایقه‌تر نعره می‌کشم
تا آسمان ِ کر شده هم با خبر شود

 

[m.sina]

می‌نوشمت که تشنگی‌ام بیشتر شود
آب از تماس با عطشم شعله‌ور شود
آنگاه بی‌مضایقه‌تر نعره می‌کشم
تا آسمان ِ کر شده هم با خبر شود

دلم فریاد می خواهد ولی در گوشه ای تنها
چه بی آزار با دیوار نجوا می کنم هر شب

کجا دنبال مفهومی برای عشق می گرد!
که من این واژه را تا صبح معنا می کنم هر شب

 

[Samira-M]

دلم فریاد می خواهد ولی در گوشه ای تنها
چه بی آزار با دیوار نجوا می کنم هر شب

کجا دنبال مفهومی برای عشق می گرد!
که من این واژه را تا صبح معنا می کنم هر شب

بعد تو قول و غزل هاست جهان را اما
غزل توست که در قولی از آن ما نیست

تو چه رازی که به هر شیوه تو را می جویم
تازه می یابم و بازت اثری پیدا نیست

 

[m.sina]

بعد تو قول و غزل هاست جهان را اما
غزل توست که در قولی از آن ما نیست

تو چه رازی که به هر شیوه تو را می جویم
تازه می یابم و بازت اثری پیدا نیست

تو گمی در من و من در تو گمم باور کن
جز در این شعر نشان و از اثری از ما نیست
من و تو ساحل و دیای همیم اما نه
ساحل اینقدر که در فاصله با دریا نیست

 

[Samira-M]

تو گمی در من و من در تو گمم باور کن
جز در این شعر نشان و از اثری از ما نیست
من و تو ساحل و دیای همیم اما نه
ساحل اینقدر که در فاصله با دریا نیست

تبی این کاه را چون کوه سنگین می کند آنگاه
چه آتش ها که در این کوه برپا می کنم هر شب
تماشایی است پیچ و تاب آتش ها.... خوشا بر من
که پیچ و تاب آتش را تماشا می کنم هر شب

 

[بَهآرنارنج]

تبی این کاه را چون کوه سنگین می کند آنگاه
چه آتش ها که در این کوه برپا می کنم هر شب
تماشایی است پیچ و تاب آتش ها.... خوشا بر من
که پیچ و تاب آتش را تماشا می کنم هر شب

با او چه خوب می شود از حال خویش گفت
دریا که از اهالی این روزگارنیست

امشب ولی هوای جنون موج میزند
دریا سرش به هیچ سری سازگار نیست

 

[m.sina]

با او چه خوب می شود از حال خویش گفت
دریا که از اهالی این روزگارنیست

امشب ولی هوای جنون موج میزند
دریا سرش به هیچ سری سازگار نیست

تا این غرل شبیه غزل های من شود
چیزی شبیه عطر حضور شما کم است

گاهی ترا کنار خود احساس می کنم
اما چقدر دل خوشی خواب ها کم است

 

[Samira-M]

تا این غرل شبیه غزل های من شود
چیزی شبیه عطر حضور شما کم است

گاهی ترا کنار خود احساس می کنم
اما چقدر دل خوشی خواب ها کم است

تنها و دل گرفته و بیزار و بی امید
از حال من مپرس که بسیار خسته ام

 

[بَهآرنارنج]

تنها و دل گرفته و بیزار و بی امید
از حال من مپرس که بسیار خسته ام

می پرسد از من کسیتی ؟ می گویمش اما نمی داند
این چهره ی گم گشته در آیینه خود را نمی داند

می خواهد از من فاش سازم خویش را باور نمی دارد
آیینه در تکرار پاسخ های خود حاشا نمی داند