مشاعره مشاعره با اشعار صائب تبریزی

["KÁlON]

از خط یکی هزار شد آن خال عنبرین
دور نشاط نقطه به پرگار بسته است

بر سر گرفته‌ایم و سبکبار می‌رویم
کوه غمی که پشت فلک را شکسته است​

آسوده از زوال خود آفتاب گل
تا باغبان به سایه گلبن نشسته است

برقی کز اوست سینه ابر بهار چاک
با شوخی تو مرغ و پر و بال بسته است

 

[بَهآرنارنج]

آسوده از زوال خود آفتاب گل
تا باغبان به سایه گلبن نشسته است

برقی کز اوست سینه ابر بهار چاک
با شوخی تو مرغ و پر و بال بسته است

تا ترا از دور دیدم، رفت عقل و هوش من
می‌ شود نزدیک منزل کاروان از هم جدا​

 

["KÁlON]

تا ترا از دور دیدم، رفت عقل و هوش من
می‌ شود نزدیک منزل کاروان از هم جدا​

تا چو زنبور عسل در چشم هم شیرین شوند
به که باشد خانه های دوستان از هم جدا

 

[بَهآرنارنج]

تا چو زنبور عسل در چشم هم شیرین شوند
به که باشد خانه های دوستان از هم جدا

آدمی پیر چو شد،حرص جوان می‌گردد
خواب در وقت سحرگاه، گران می‌گردد​

 

["KÁlON]

آدمی پیر چو شد،حرص جوان می‌گردد
خواب در وقت سحرگاه، گران می‌گردد​

آسمان در حرکت از نظر روشن ماست
آب از قوت سرچشمه روان می گردد

 

[بَهآرنارنج]

آسمان در حرکت از نظر روشن ماست
آب از قوت سرچشمه روان می گردد

در کارخانه‌ای که ندانند قدر کار
از کار هر که دست کشد کاردانترست​

 

["KÁlON]

در کارخانه‌ای که ندانند قدر کار
از کار هر که دست کشد کاردانترست​

صائب به هوش باش که در سنگلاخ دهر
هر کس عنان کشیده رود خوش عنانترست

 

[بَهآرنارنج]

صائب به هوش باش که در سنگلاخ دهر
هر کس عنان کشیده رود خوش عنانترست

تا به کی گرد خجالت زنده در خاکم کند؟
شسته رو چون گوهر از باران رحمت کن مرا

خانه‌آرایی نمی‌آید ز من همچون حباب
موج بی‌پروای دریای حقیقت کن مرا​

 

["KÁlON]

تا به کی گرد خجالت زنده در خاکم کند؟
شسته رو چون گوهر از باران رحمت کن مرا

خانه‌آرایی نمی‌آید ز من همچون حباب
موج بی‌پروای دریای حقیقت کن مرا​

استخوانم سرمه شد از کوچه گردیهای حرص
خانه دار گوشه چشم قناعت کن مرا
چند باشد شمع من بازیچه دست فنا
زنده جاوید از دست حمایت کن مرا

 

[بَهآرنارنج]

استخوانم سرمه شد از کوچه گردیهای حرص
خانه دار گوشه چشم قناعت کن مرا
چند باشد شمع من بازیچه دست فنا
زنده جاوید از دست حمایت کن مرا

استخوانم سرمه شد از کوچه گردیهای حرص
خانه دار گوشهٔ چشم قناعت کن مرا

چند باشد شمع من بازیچهٔ دست فنا؟
زندهٔ جاوید از دست حمایت کن مرا​