مشاعره مشاعره با اشعار سایه

[فلورا.]

وصال آن لب شیرین به خسروان دادند
تو را نصیب همین بس که کوهکن باش

شیرینی نگاه تو بر من حرام باد!

بر من حرام باد از این پس ش*ر..اب و عشق!

بر من حرام باد تپش‌های قلب شاد!

یاران من به بند،

 

[m.sina]

شیرینی نگاه تو بر من حرام باد!

بر من حرام باد از این پس ش*ر..اب و عشق!

بر من حرام باد تپش‌های قلب شاد!

یاران من به بند،

دلا منال و ببین هستی یگانه عشق
که اسمان و زمین با من و تو هم درد است
زخواب زلف سیاهت چه دم زنم که هنوز
خیال سایه پریشان ز فکر شبگرد است

 

[فلورا.]

دلا منال و ببین هستی یگانه عشق
که اسمان و زمین با من و تو هم درد است
زخواب زلف سیاهت چه دم زنم که هنوز
خیال سایه پریشان ز فکر شبگرد است

تا تو با منی زمانه با من است
بخت و کام جاودانه با من است
تو بهار دلکشی و من چو باغ
شور و شوق صد جوانه با من است

 

[m.sina]

تا تو با منی زمانه با من است
بخت و کام جاودانه با من است
تو بهار دلکشی و من چو باغ
شور و شوق صد جوانه با من است

تو با چراغ دل خویش آمدی بر بام
ستاره ها به سلام تو آمدند : سلام
سلام بر تو که چشم تو گاهواره روز
سلام برتو که دست تو آشیانه مهر

 

[فلورا.]

تو با چراغ دل خویش آمدی بر بام
ستاره ها به سلام تو آمدند : سلام
سلام بر تو که چشم تو گاهواره روز
سلام برتو که دست تو آشیانه مهر

روان شو از دل خونینم ای سرشک نهان

چرا که آن گل خندان چنین روا دانست



صفای خاطر آیینه دار ما را باش

که هر چه دید غبار غمش صفا دانست

 

[m.sina]

روان شو از دل خونینم ای سرشک نهان

چرا که آن گل خندان چنین روا دانست



صفای خاطر آیینه دار ما را باش

که هر چه دید غبار غمش صفا دانست

تیر غم دنیا به دل ما نرسد
زخم دل عاشق از کمانی دگرست

این ره، تو به زهد و علم نتوانی یافت
گنج غم عشق را نشانی دگرست

 

[فلورا.]

تیر غم دنیا به دل ما نرسد
زخم دل عاشق از کمانی دگرست

این ره، تو به زهد و علم نتوانی یافت
گنج غم عشق را نشانی دگرست

تو از کدام راه می رسی؟
خیال دیدنت چه دلپذیر بود
جوانی ام درین امید پیر شد
نیامدی و دیر شد…

 

[m.sina]

تو از کدام راه می رسی؟
خیال دیدنت چه دلپذیر بود
جوانی ام درین امید پیر شد
نیامدی و دیر شد…

دست کوتاه من و دامن آن سرو بلند
سایه‌ی سوخته دل این طمع خام مبند

دولت وصل تو‌ای ماه نصیب که شود
تا از آن چشم خورد باده و زان لب گل قند

خوش‌تر از نقش توام نیست در ایینه‌ی چشم
چشم بد دور، زهی نقش و زهی نقش پسند