مشاعره مشاعره با اشعار سایه

[m.sina]

رام است که تازیانه از توست

من می گذرم خموش و گمنام

آوازه ی جاودانه از توست

چون سایه مرا ز خک برگیر!

رفتی و فراموش شدی از دل دنیا
چون ناله مرغی که زیاد قفسی رفت
رفتی و غم امد به سر جای تو ای داد
بیداد گری امد و فریاد رسی رفت

 

[فلورا.]

رفتی و فراموش شدی از دل دنیا
چون ناله مرغی که زیاد قفسی رفت
رفتی و غم امد به سر جای تو ای داد
بیداد گری امد و فریاد رسی رفت

تابِ نظر خواه و ببین کاینه تابید مرا
گوهرِ گم بوده نگر تافته بر فرق فلک
گوهریِ خوب نظر آمد و سنجید مرا
نور چو فواره زند بوسه بر این باره زند

 

[m.sina]

تابِ نظر خواه و ببین کاینه تابید مرا
گوهرِ گم بوده نگر تافته بر فرق فلک
گوهریِ خوب نظر آمد و سنجید مرا
نور چو فواره زند بوسه بر این باره زند

در مان درد عشق صبوری بود ولی
با من چرا حکایت سنگ و سبو کنی

 

[فلورا.]

در مان درد عشق صبوری بود ولی
با من چرا حکایت سنگ و سبو کنی

یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی کُند

کسی به کوچه سارِ شب درِ سحر نمی زند



نشسته ام در انتظارِ این غبارِ بی سوار

دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی زند

 

[m.sina]

یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی کُند

کسی به کوچه سارِ شب درِ سحر نمی زند



نشسته ام در انتظارِ این غبارِ بی سوار

دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی زند

دل چون توان بریدن ازو مشکل است این
اهن که نیست جان من دل است این
من میشناسم این دل مجنون خویش را
پندش دگر مگوی که بی حاصل است این

 

[فلورا.]

دل چون توان بریدن ازو مشکل است این
اهن که نیست جان من دل است این
من میشناسم این دل مجنون خویش را
پندش دگر مگوی که بی حاصل است این

نرسیدست کاروان …

روزی که بازوان بلورین صبحدم

برداشت تیغ و پردهٔ تاریک شب شکافت،:/

 

[m.sina]

نرسیدست کاروان …

روزی که بازوان بلورین صبحدم

برداشت تیغ و پردهٔ تاریک شب شکافت،:/

تب و تاب غم عشقت دل دریا طلبد
هر تنگ حوصله را طاقت این طوفان نیست

 

[فلورا.]

تب و تاب غم عشقت دل دریا طلبد
هر تنگ حوصله را طاقت این طوفان نیست

تو پنداری هزاران نی در آتش كرده اند اینجا

چه خوش پر سوز می نالد، زهي آواز خاكستر!


سمندرها در آتش ديدی و چون باد بگذشتی

كنون در رستخیز عشق بين پرواز خاكستر!!

 

[m.sina]

تو پنداری هزاران نی در آتش كرده اند اینجا

چه خوش پر سوز می نالد، زهي آواز خاكستر!


سمندرها در آتش ديدی و چون باد بگذشتی

كنون در رستخیز عشق بين پرواز خاكستر!!

رفت و این اشیان خالی ماند
اهوان گم شدند در شب دشت
اه از ان رفتگان بی برگشت

 

[فلورا.]

تو پنداری هزاران نی در آتش كرده اند اینجا

چه خوش پر سوز می نالد، زهي آواز خاكستر!
/: