مشاعره مشاعره با اشعار قیصر امین‌پور

[.MOON.]

در شهر شما باری اگر عشقْ فروشی‌ست
هم غیرت آبادی ما را نفروشید

تنها به‌خدا دل‌خوشی ما به دل ماست
صندوق‌چۀ راز خدا را نفروشید

درد می‌کند

انحنای روح من

شانه‌های خسته‌ی غرور من

تکیه‌گاه بی‌پناهی دلم شکسته است

کتف گریه‌های بی‌بهانه‌ام!!

 

[m.sina]

درد می‌کند

انحنای روح من

شانه‌های خسته‌ی غرور من

تکیه‌گاه بی‌پناهی دلم شکسته است

کتف گریه‌های بی‌بهانه‌ام!!

مرا که شانه ام از حمل افتاب خم است
به حز پناه دو دست تو سایبانی نیست

 

[.MOON.]

مرا که شانه ام از حمل افتاب خم است
به حز پناه دو دست تو سایبانی نیست

تا نگاه می کنی وقت رفتن است

و باز هم همان حکایت همیشگی

پیش از آن که با خبر شوی

لحظه ی عزیمت تو ناگزیر می شود

آی!!

 

[m.sina]

تا نگاه می کنی وقت رفتن است

و باز هم همان حکایت همیشگی

پیش از آن که با خبر شوی

لحظه ی عزیمت تو ناگزیر می شود

آی!!

یک عمر دویدیم و لب چشمه رسیدیم
این هروله سعی و صفا را نفروشید
دور از نظر ماست اگر منزل این راه
این منظره دور نما را نفروشیم

(هروله : با شتاب رفتن )

 

[.MOON.]

یک عمر دویدیم و لب چشمه رسیدیم
این هروله سعی و صفا را نفروشید
دور از نظر ماست اگر منزل این راه
این منظره دور نما را نفروشیم

(هروله : با شتاب رفتن )

می‌خواهمت چنانکه شب ِ خسته خواب را
می‌جویمت چنانکه لب ِ تشنه آب را

محو تو ام چنانکه ستاره به چشم ِ صبح
یا شبنم ِ سپیده دمان آفتاب را!

 

[m.sina]

می‌خواهمت چنانکه شب ِ خسته خواب را
می‌جویمت چنانکه لب ِ تشنه آب را

محو تو ام چنانکه ستاره به چشم ِ صبح
یا شبنم ِ سپیده دمان آفتاب را!

ای کاش مرا چشم تماشا باشد
یک لحظه زمانه با دل ما باشد

هر زوز که میرود به خود میگوئیم
امروز نبود کاش فردا باشد

 

[.MOON.]

ای کاش مرا چشم تماشا باشد
یک لحظه زمانه با دل ما باشد

هر زوز که میرود به خود میگوئیم
امروز نبود کاش فردا باشد

دلی سربلند و سری سر به زیر
از این دست عمری به سر بردهایم!!

 

[m.sina]

دلی سربلند و سری سر به زیر
از این دست عمری به سر بردهایم!!

ما هیچ نیستیم جز سایه ای از خویش
ایین اینه خود ندیدن است
گفتی مرا بخوان خواندیم و خامشی
پاسخ همین تو را تنها شنیدن است

 

[.MOON.]

ما هیچ نیستیم جز سایه ای از خویش
ایین اینه خود ندیدن است
گفتی مرا بخوان خواندیم و خامشی
پاسخ همین تو را تنها شنیدن است

تکیه‌گاه بی‌پناهی دلم شکسته است

کتف گریه‌های بی‌بهانه‌ام

بازوان حس شاعرانه‌ام

زخم خورده است:/

 

[m.sina]

تکیه‌گاه بی‌پناهی دلم شکسته است

کتف گریه‌های بی‌بهانه‌ام

بازوان حس شاعرانه‌ام

زخم خورده است:/

تا شعله در سریم پروانه اخگریم
شمعیم و اشک ما در خود چکیدن است
ما مرغ بی پریم از فوج دیگریم