مشاعره مشاعره با اشعار قاآنی شیرازی

[فلورا.]

یارکی مراست رند و بذله گو
شوخ و دلربا، خوب و خوش‌ سرشت
طره‌اش عبیر، پیکرش حریر
عارضش‌ بهار، طلعتش‌ بهشت

تا به کی زاری کنی تا صید بازاری کنی

ترک زاری کن وزین بازاریان بیزار باش

 

[m.donya]

تا به کی زاری کنی تا صید بازاری کنی

ترک زاری کن وزین بازاریان بیزار باش

شادیی راکه غمی هست ز پی شادی نیست
شادمان حالی از اینم که دلم غمگین است

 

[فلورا.]

شادیی راکه غمی هست ز پی شادی نیست
شادمان حالی از اینم که دلم غمگین است

تو مردمک چشم من مهجوری

زان با همه نزدیکیت از من دوری

نی نی غلطم تو جان شیرین منی

زان با منی و ز چشم من مستوری

 

[m.donya]

تو مردمک چشم من مهجوری

زان با همه نزدیکیت از من دوری

نی نی غلطم تو جان شیرین منی

زان با منی و ز چشم من مستوری

یارکی هست مرا به لطافت ملکو
به حلاوت شکر و به ملاحت نمکو

 

[فلورا.]

یارکی هست مرا به لطافت ملکو
به حلاوت شکر و به ملاحت نمکو

واجب نبود دل به بتی بیهده بستن

کاو را نبود شیوه بجز عهد شکستن

 

[m.sina]

واجب نبود دل به بتی بیهده بستن

کاو را نبود شیوه بجز عهد شکستن

نه باده نه جام باده ماند باقی
نه ساده نه نام ساده ماند باقی

ما زادهٔ مام روزگاریم ولی
نه زاده نه مام‌زاده ماند باقی

 

[فلورا.]

نه باده نه جام باده ماند باقی
نه ساده نه نام ساده ماند باقی

ما زادهٔ مام روزگاریم ولی
نه زاده نه مام‌زاده ماند باقی

یارکی مراست رند و بذله گو
شوخ و دلربا خوب و خوش‌ سرشت

طره‌اش عبیر پیکرش حریر
عارضش‌ بهار طلعتش‌ بهشت

 

[m.donya]

یارکی مراست رند و بذله گو
شوخ و دلربا خوب و خوش‌ سرشت

طره‌اش عبیر پیکرش حریر
عارضش‌ بهار طلعتش‌ بهشت

تا به شکار رفته‌ای گشته دلم شکار غم
هست مرا ازین سپس طیش فزون و عیش کم
گر نه ز محنت زمان شاه شود مرا ضمان
نیست ز بختم این گمان کاو برهاندم ز غم

 

[فلورا.]

من ازین پس می‌خورم می ‌گر حلالست ار حرام
نه ز منع مفتیان ترسم نه از غوغای عام

هی مزم از لعل خوبان تا همی خواهی شکر
هی خورم از چشم ترکان تا همی بینی مدام

تا به شکار رفته‌ای گشته دلم شکار غم
هست مرا ازین سپس طیش فزون و عیش کم
گر نه ز محنت زمان شاه شود مرا ضمان
نیست ز بختم این گمان کاو برهاندم ز غم

 

[m.donya]

من ازین پس می‌خورم می ‌گر حلالست ار حرام
نه ز منع مفتیان ترسم نه از غوغای عام

هی مزم از لعل خوبان تا همی خواهی شکر
هی خورم از چشم ترکان تا همی بینی مدام

ماه من از زلف چون گره بگشاید
بر دل پرعقده عقدها بفزاید