مشاعره مشاعره با اشعار قاآنی شیرازی

[فلورا.]

ماه من از زلف چون گره بگشاید
بر دل پرعقده عقدها بفزاید

دل تو خاره و جسمت حریر را ماند
رخت ستاره و زلفت عبیر را ماند

رخم چو زلف تو پرچین شدست و شادم ازین
که موی یار جوان روی پیر را ماند

 

[m.sina]

دل تو خاره و جسمت حریر را ماند
رخت ستاره و زلفت عبیر را ماند

رخم چو زلف تو پرچین شدست و شادم ازین
که موی یار جوان روی پیر را ماند

دولت آنست که از در صنمی تازه درآید
در بر اغیار به بندد سر مینا بگشاید
هر شبی نالهٔ من خواب جهانی برباید
تاکه در خواب نگارم به کسی رخ ننماید

 

[فلورا.]

دولت آنست که از در صنمی تازه درآید
در بر اغیار به بندد سر مینا بگشاید
هر شبی نالهٔ من خواب جهانی برباید
تاکه در خواب نگارم به کسی رخ ننماید

دی مرا گفت به طیش،غم برانگیخته جیش

از پی موکب عیش ساخت باید یزکو

 

[m.sina]

دی مرا گفت به طیش،غم برانگیخته جیش

از پی موکب عیش ساخت باید یزکو

واقفی ای پیک چون ز حال دل زار
حال دل زار گو بیار دل آزار
یار دل آزار من وفا نشناسد
وه که عجب نعمتی است یار وفادار

 

[فلورا.]

واقفی ای پیک چون ز حال دل زار
حال دل زار گو بیار دل آزار
یار دل آزار من وفا نشناسد
وه که عجب نعمتی است یار وفادار

روز می و وقت عیش وگاه سرورست
یار جوان می ‌کهن خدای غفورست

میل و سکون شوق و صبر ذوق و تحمّل
شعله‌و خس‌برق و دشت‌سنگ و بلورست

 

[m.sina]

روز می و وقت عیش وگاه سرورست
یار جوان می ‌کهن خدای غفورست

میل و سکون شوق و صبر ذوق و تحمّل
شعله‌و خس‌برق و دشت‌سنگ و بلورست

تا قبلهٔ ابروی تو ای یار کج است
محراب دل و قبلهٔ احرار کج است

ما جانب قبلهٔ دگر رو نکنیم
آن قبله ماست گرچه بسیار کج است

 

[فلورا.]

تا قبلهٔ ابروی تو ای یار کج است
محراب دل و قبلهٔ احرار کج است

ما جانب قبلهٔ دگر رو نکنیم
آن قبله ماست گرچه بسیار کج است

تو را رسمست اول دلربایی
نخستین مهر و آخر بی‌ وفایی

در اول می‌نمایی دانهٔ خال
در آخر دام گیسو می گشایی

 

[m.sina]

تو را رسمست اول دلربایی
نخستین مهر و آخر بی‌ وفایی

در اول می‌نمایی دانهٔ خال
در آخر دام گیسو می گشایی

یارکی هست مرا به لطافت ملکو
به حلاوت شکر و به ملاحت نمکو

دی مرا گفت به طیش غم برانگیخته جیش
از پی موکب عیش ساخت باید یزکو