مشاعره مشاعره با اشعار محمدرضا شفیعی کدکنی

[Samira-M]

سفر ادامه دارد و شب از کناره می رود
گریوه ها و دشت های رهگذر
دوباره شکل یافتند و روشنی
که آفریدگار هستی است
دوباره آفریدشان
سفر ادامه دارد و من از دریچه ی ترن
به کوه ها و دشت ها سلام عاشقانه ای
که جویبار جاری و
جوان روشنی ست

 

[H.Allahdadi]

مشاهده فایل‌پیوست 546583

سفر ادامه دارد و شب از کناره می رود
گریوه ها و دشت های رهگذر
دوباره شکل یافتند و روشنی
که آفریدگار هستی است
دوباره آفریدشان
سفر ادامه دارد و من از دریچه ی ترن
به کوه ها و دشت ها سلام عاشقانه ای
که جویبار جاری و
جوان روشنی ست

تو گرم سخن گفتن و از جام نگاهت

من م**س.ت چنانم که شنفتن نتوانم

!

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[m.sina]

تو گرم سخن گفتن و از جام نگاهت

من م**س.ت چنانم که شنفتن نتوانم

!

مگذر ای خاطره او ز کنارم... مگذر
موج بی ساحل اشکم سر طوفان دارم

 

[H.Allahdadi]

مگذر ای خاطره او ز کنارم... مگذر
موج بی ساحل اشکم سر طوفان دارم

می زند راه حزینی ، همه درمویه چنانک
هفت دریای جهان
با همه طوفان هایش
می زند غوطه در آن کاسه ً طنبور هنوز!

 

[m.sina]

می زند راه حزینی ، همه درمویه چنانک
هفت دریای جهان
با همه طوفان هایش
می زند غوطه در آن کاسه ً طنبور هنوز!

زبان و رمز آواز چگور ناامیدان را
بر آن شاخ بلند
ای نغمه ساز باغ بی برگی
بمان تا بشنوند از شور آوازت

 

[H.Allahdadi]

زبان و رمز آواز چگور ناامیدان را
بر آن شاخ بلند
ای نغمه ساز باغ بی برگی
بمان تا بشنوند از شور آوازت

ترجیع وار زمزمه کردند
نامت هنوز ورد زبان هاست!

 

[m.sina]

ترجیع وار زمزمه کردند
نامت هنوز ورد زبان هاست!

تو غمگین تر سرود حسرت و چاووش این ایام
تو بارانی ترین ابری
که می گرید
به باغ مزدک و زرتشت

 

[H.Allahdadi]

تو غمگین تر سرود حسرت و چاووش این ایام
تو بارانی ترین ابری
که می گرید
به باغ مزدک و زرتشت

تو می‌آیی و همراهت
شمیم و شرم شبگیران
و لبخند جوانه‌ها
که می‌رویند از تنواره‌ی پیران
تو می‌آیی و در باران رگباران !

 

[m.sina]

تو می‌آیی و همراهت
شمیم و شرم شبگیران
و لبخند جوانه‌ها
که می‌رویند از تنواره‌ی پیران
تو می‌آیی و در باران رگباران !

نام تو را به رمز
رندان سینه چاک نیشابور
در لحظه های مستی
مستی و راستی
آهسته زیر لب
تکرار می کنند

 

[H.Allahdadi]

نام تو را به رمز
رندان سینه چاک نیشابور
در لحظه های مستی
مستی و راستی
آهسته زیر لب
تکرار می کنند

دست‌ها برکرده‌اند از خاکدان

سوی خلقان صد اشارت می‌کنند

وان که گوشستش عبارت می‌کنند

با زبان سبز و با دست دراز!