مشاعره مشاعره با اشعار اسماعیل خویی

[.MOON.]

من پر از ستاره می‌شوم
شب که می‌شود،
مثل آن فشرده عظیم پرشکوه و پرشکوفه ازل
در هزار کهکشان ستاره
پاره‌پاره می‌شوم.

ماهیان کهکشان
با تمام فلس‌های اختران‌شان
شناورند
در زلال بینشم!

 

[m.sina]

ماهیان کهکشان
با تمام فلس‌های اختران‌شان
شناورند
در زلال بینشم!

منم كه دیده و دل پاك دارم از همه بدها
كه دستِ دیده و دل از جهان به عشق تو شستم

تو را دو دیده ى دلجو، بود ز تیره ى آهو
چنین كه رام تو آمد گریزپا دل چستم

 

[.MOON.]

منم كه دیده و دل پاك دارم از همه بدها
كه دستِ دیده و دل از جهان به عشق تو شستم

تو را دو دیده ى دلجو، بود ز تیره ى آهو
چنین كه رام تو آمد گریزپا دل چستم

مباد آن كه به اشكى پریشد این دیدار

كه خوش نشسته خیالِ تو در برابرِ من

به خواب سیر ببینم مگر تو را، كه، چو موج

رَمَد خیالِ تو از چشمِ چشمه آورِ من!!

 

[m.sina]

مباد آن كه به اشكى پریشد این دیدار

كه خوش نشسته خیالِ تو در برابرِ من

به خواب سیر ببینم مگر تو را، كه، چو موج

رَمَد خیالِ تو از چشمِ چشمه آورِ من!!

نظر کنم به رخ اش یاد روی او نکنم
زنی که نیست دگر در جهان دریغادرد
چرا به نیستن اش هیچگاه خو نکنم
و خوگری ست همال فرامشی کاری
اگر چه سخت ولی ممکن از چه رو نکنم

 

[.MOON.]

نظر کنم به رخ اش یاد روی او نکنم
زنی که نیست دگر در جهان دریغادرد
چرا به نیستن اش هیچگاه خو نکنم
و خوگری ست همال فرامشی کاری
اگر چه سخت ولی ممکن از چه رو نکنم

من آبشارم و سنگ است و صخره بسترِ من

مباد آن كه به اشكى پریشد این دیدار

كه خوش نشسته خیالِ تو در برابرِ من

به خواب سیر ببینم مگر تو را، كه، چو موج!

 

[m.sina]

من آبشارم و سنگ است و صخره بسترِ من

مباد آن كه به اشكى پریشد این دیدار

كه خوش نشسته خیالِ تو در برابرِ من

به خواب سیر ببینم مگر تو را، كه، چو موج!

جز این کز من بزاید شعرم ای شعر
کی ام من یا چه در من با لب تو
جهان خود را سراید ،شعرم، ای شعر

 

[.MOON.]

جز این کز من بزاید شعرم ای شعر
کی ام من یا چه در من با لب تو
جهان خود را سراید ،شعرم، ای شعر

رَمَد خیالِ تو از چشمِ چشمه آورِ من

نخست آرزویم چیست؟ رَستن از غم تو

نَرَستن از غم تو آرزوى دیگرِ من!

به واحه اى نبرم ره در این كویر، كه آب!

 

[m.sina]

رَمَد خیالِ تو از چشمِ چشمه آورِ من

نخست آرزویم چیست؟ رَستن از غم تو

نَرَستن از غم تو آرزوى دیگرِ من!

به واحه اى نبرم ره در این كویر، كه آب!

با یک دلِ غمگین به جهان شادی نیست
تا یک دهِ ویران بود آبادی نیست
تا در همه‌ی جهان یکی زندان هست
در هیچ کجای عالم آزادی نیست

 

[.MOON.]

با یک دلِ غمگین به جهان شادی نیست
تا یک دهِ ویران بود آبادی نیست
تا در همه‌ی جهان یکی زندان هست
در هیچ کجای عالم آزادی نیست

تنها چو شدی ز من، چه غم ها خوردی!
از بودنِ تو، چو زآنِ من، معنا رفت:
تنها، چو من و خدا، دریغا! مُردی!!

 

[m.sina]

تنها چو شدی ز من، چه غم ها خوردی!
از بودنِ تو، چو زآنِ من، معنا رفت:
تنها، چو من و خدا، دریغا! مُردی!!

یادش به خیر مادرکم می گفت
خوب از خوب هم که خوب تر بشود
شک باید کرد
‌ شاید به چیز دیگری آغشته است