دلنوشته مجموعه دلنوشته‌های پریشان نامه | مهراز کاربر انجمن یک رمان

[Mahraz]

نام دلنوشته: پریشان نامه
نام نویسنده: مهراز
مقدمه: پریشان نامه، شرح روز های ویرانی من است. همان شرحی که نوشته می‌شود تا روزهای بعد، به یاد بیاورم که چطور فکر می‌کردم و چه احساسی داشتم.

 

[dūsk-]

•| بسم رب القلم |•


آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند...

نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
"قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"

پس از گذشت حداقل ۲۰ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد دل‌نوشته بدهید. توجه داشته باشید که دل‌نوشته‌های تگ‌دار نقد نخواهند شد و در صورت تمایل به درخواست نقد، قبل از درخواست تگ این کار را انجام بدهید.
"درخواست نقد دلنوشته"

پس از گذشت حداقل 20 پست از دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست تگ بدهید.
"درخواست تگ دلنوشته"

همچنین پس از گذشت 20 پست از دلنوشته‌تان قادر هستید در تاپیک زیر درخواست جلد بدهید.
"تاپیک جامع درخواست جلد"

و برای دریافت جلد خود، پس از تگ شدن به تاپیک زیر مراجعه کنید.
" تاپیک جامع دریافت جلد "

هنگامی که حداقل ۳۰ پست یا ۳ صفحه از دلنوشته‌تان گذشت، می‌توانید در تاپیک زیر اعلام پایان تایپ کنید.
توجه داشته باشید که برای رفتن روی سایت، دلنوشته‌ی شما دارای جلد و تگ‌های «منتخب» یا «محبوب» باشد.
"اعلام پایان دلنوشته"

هر گونه سؤال و پرسشی که در رابطه با بخش ادبیات و دلنوشته داشتید را می‌توانید در تاپیک زیر بپرسید.
"سؤالات و مشکلات کاربران در رابطه با ادبیات"

توجه داشته باشید که پس 2 ماه وقفه در پست‌گذاری، دلنوشته‌تان به بخش «دلنوشته‌های رها شده» منتقل می‌شود. در صورتی که قصد ادامه‌ی دلنوشته‌تان را دارید، به پروفایل مدیران ادبیات مراجعه نمایید.

لطفاً قوانین را رعایت فرمایید!
«با آرزوی موفقیت برای شما، مدیریت تالار ادبیات»​

 

[Mahraz]

روزمرگی از آفات آدمی است. وقتی که روزها همه مثل هم می‌شوند، آن شور زیستن که در نهاد بشر شعله‌ور است رو به خاموشی می‌رود.
هرچه ضعیف تر شود، قلب سردتر می‌شود. آخر کار، دلمردگی است. انسان، شگفتی های سرشار موجودات را نمی‌بیند. فقط گذر میکند. انقدر بی‌تفاوت که انگار یک روز، خودش را هم جا خواهد گذاشت...

 

[Mahraz]

مثل خون در رگ‌های من! چیستم؟ جنس رگ های روحم از چیست؟ سر منشا اصلی حیاتم از کجاست؟ اخر خانه‌ام از کدام طرف است خدا؟
احتیاج به نور، مثل خون در رگ‌هایم جاری است. من از نور نفس می‌گیرم و من! و همۀ مردم دنیا با همه تعلقاتمان در رگ های زمان جاری هستیم.

 

[Mahraz]

به راستی انگار تیغۀ روحم کند شده است،مرز میان حق و باطل را آن‌گونه که باید نمی‌برد و با هر اندوهی، روی سطح زبر افکارم جاری می‌شود.

 

[Mahraz]

در فکر، و ای کاش فکر یک جا تمام می‌شد. چند قدم دورتر هم احساسات ته می‌کشید. یک جور بی‌حسی. حتی اگر بدانی هزار مرض در وجودت هست، کاش ذهن هم یک جایی ظرف درهم و برهمش را خالی می‌کرد.کاش پای روح آدمی انقدر سریع می‌دوید که از ذهنش جلو بزند.
و کاش گوش صدای نفس های عطری گیاهان را می‌شنید و چَشم شباهت بی‌شمار دنیا و فرش را به هم درک می‌کرد.
عزیز جان! درد دیرین و یار قدیمی من! تا دیر نشده خودت دروغینت را دور بینداز و به بزم شفق های قطبی ممتد برو.

 

[Mahraz]

گوش بسپار! می‌شنوی؟ می‌شنوی که چگونه در تاریخ کشیده شده ای و چطور یک کالبد را با اجداد خود شریک شده ای؟
صدای پیچش باد در سفالینه قدیمی درک خویشتن را می‌شنوی؟ مثل قدیمی‌ترین و بهترین آواز باستانی نمی‌ماند؟
مثل یک دوست که گفت:

نسبم شايد برسد ..

به گياهي در هند ، به سفالينه اي از خاك (( سيلك )).

 

[Mahraz]

تشریح

مرا تشریح کن، یک خط پیش تر بیا ، در یک واژۀ من شنا کن.

راه بیاب به درون. اثاث خاک خورده ام را ببین و قابی از عکس قدیمی فراموش شده ام.

معبری بزن از دل واژه ها به پشت ذهنم و رشته های نازک جاری از ذهن تا دهانم را ببین. همه را ببین، آنهایی که بریده شدند و ناگفته ماندند، آن رشته های درخشان هوش بشری ام ،و افکار پوسیده ام را...

عقب نشینی کن، خط به خط، تا به مقدمه برسی. برایم از مقدمه بگو... که من در عطش یک هجای آن ، چشم هایم را از دست داده ام.

 

[Mahraz]

خواسته های کوچک، عناصر جانبی روح.
گاهی نشانه پستی ، مایه تاسف و بیانگر زمینگیر بودن آسمان انسان.
اما همچنان ترحم برانگیز، تا حدی دوست داشتنی و کاملا واقعی و صادقانه.

 

[Mahraz]

دوست دارم یک بار برای اولین بار و آخرین بار با تو زیر باران قدم بزنم، قطرات آب را روی موهایت ببینم. خطوط گوشه چشمت وقتی لبخند میزنی را دنبال کنم همان هایی که یک عمر قلب مرا به دنبال خود کشاندند.
برای اولین بار و آخرین بار بگویم: من به تو دچار شدم...