دلنوشته مجموعه دلنوشته‌های مطرود | ساریناضابط کاربر انجمن یک رمان

[Luna:)]

به نام خالق رنگین کمان
نام اثر: دلنوشته‌های مطرود
نویسنده: سارینا ضابط

مقدمه:
قلم به دست می‌گیرم تا بنویسم؛
بنویسم از درد، از غم، از عشق، از انسان‌ها و از زندگی.
احساساتم را تبدیل به جملات می‌کنم،
تا شاید قدری ذهنم خالی شود
و کمی از دردهایم تسکین یابد.
من می‌نویسم از حرف‌های ناگفته‌
و احساسات ابراز نشده... .
تو بخوان و بنگر تک‌تکِ کلماتی را که از قلبم به قلمَم جاری می‌شوند.

تاریخ شروع: ۹-۱۲-۱۴۰۱​

 

[I'M_RONAHI]

•| بسم رب القلم |•


آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند...

نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
"قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"

پس از گذشت حداقل ۲۰ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد دل‌نوشته بدهید. توجه داشته باشید که دل‌نوشته‌های تگ‌دار نقد نخواهند شد و در صورت...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Luna:)]

گویی تعلقی به این دنیا ندارم؛ حس و حالی دارم تلخ همراه با درد. در قعر دریایی سیاه فرو رفته‌ام و چه کسی مرا نجات می‌دهد؟ شاید خودم!
اما هرچه دست و پا میزنم به جای برگشتن به روشنایی، بیشتر در تاریکی فرو می‌روم!
اصلا چرا می‌خواهم خود را نجات دهم؟ چه کسی در روشنایی منتظر من است؟
شاید بهتر باشد در تاریکی‌ بمانم و دست و پا زدن را تمام کنم!
شاید بهتر باشد، تاریکی و تنهایی را با آغوشی باز بپذیرم... .​

 

[Luna:)]

خود را در آغوش می‌گیرم و دستانَم را جلوی چشمانم قرار می‌دهم تا زشتی‌ها را نبینم.
شاید اندکی احمقانه به نظر برسد، اما ترجیح می‌دهم در آغوشِ خود احساس امنیت کنم، نه شخص دیگری که هر لحظه نگرانِ از دست دادنش باشم و او مرا با نبودش تهدید کند!
انسان‌ها بی‌رحم‌اند و تکیه کردن به آنها مساوی‌ست با مرگی تدریجی.‌‌.. .​

 

[Luna:)]

گویند که حیوانات درنده‌اند، نجس‌اند و هزاران هزار اراجیف دیگر..‌. اما نمی‌دانند؛ نمی‌دانند که خودشان تا چه اندازه خطرناک‌تر و مرگ‌بار تر از همان حیوانات‌اند!
بازهم صد رحمت به آنها، لااقل زمانی که دستِ محبت می‌بینند، رام و اهلی می‌شوند و آسیبی نمی‌رسانند. اما امان از انسان‌ها... آسیب می‌رسانند، احساساتت را زخم می‌زنند و از قلبت تنها تلی از خاکستر به جای می‌گذارند؛ درحالی که هیچ تو را نمی‌شناسند... .
هرکه را بگویی انسان‌ها یک‌جور اند؛ می‌گوید:
"استثناء هم وجود دارد"
اما من می‌گویم، همین استثناها هستند که در آخر اثبات می‌کنند هیچگاه، هیچ استثنایی قرار نیست وجود داشته باشد... ‌.​

 

[Luna:)]

تو نمی‌دانی برای نزدیکَت شدن چقدر تلاش می‌کنم
نمی‌دانی چقدر برای گرفتن دست‌هایت، خیره شدن به چَشمانت و در آغوش کشیدَنَت مشتاقم!
برای یک ثانیه توجه‌ات جان می‌دهم و تو هیچ‌یک را نمی‌بینی...!
می‌دانم که برایِ منی اما گویی وَهمی بیش نیست... .
توانش را ندارم آن‌جور که می‌خواهی شوم و تو نیز توانش را نداری آن‌جور که می‌خواهم شوی.
به عبارتی؛ یکدیگر را یاد نداریم و فقط، همدیگر را دوست داریم!
که شاید این‌هم وَهمی بیش نباشد... .
​

 

[Luna:)]

قدری دوستت‌ دارم که حتی به رهگذری که از کنارت می‌گذرد نیز حسادت می‌کنم.
قدری از اینکه از دستَت‌ دهم می‌ترسم که نمی‌خواهم لحظه‌ای دور از من باشی‌.
در آغوشَم بگیر و بگو کنارم می‌مانی،
دستانم را بگیر و بگو که دوستَم داری.
آنچه در دستانَت است، قلبِ من است؛
مواظب‌اش باش، زیرا زود می‌شِکَنَد.
گاه غبارِ غم و ترس را روی قلبم می‌نشانی.
گاه، از دور تو را می‌نگرم که غرقِ در شادی‌ هستی و چه زیبا که با شادی‌ات لبخند را روی لبانم می‌نشانی... .
جانِ من؛ ای کاش اینها را بدانی‌...! ​

 

[Luna:)]

می‌گویند:
" خودَت باش، چه‌کسی از خودَت بهتر؟! "
اما چرا هر زمان که خود بودم طرد شدم؟
آدم‌ها واقعاً موجودات عجیب و غریبی هستند!
منِ واقعی در پیله‌ی تاریک‌ِ تنهایی‌اش نشَسته.
البته، تنهای تنها که نه... روزی، ناگهان شخصی وارد پیله‌ی تاریک‌اش شد و کنارش نشَست.
با آمدن‌اش کورسوی روشنایی وارد پیله‌اش شد.
او، منِ اصلی را می‌شناسَد و می‌پذیرد.
جِسم‌اش دور است ز من؛ اما روح‌اش کنار من و همراهِ من است
و روح‌ام را در آغوش می‌کشد و نوازش‌اش می‌کند... .T.​

 

[Luna:)]

بی‌دلیل صدایَت می‌زنم
شاید گمان کنی دیوانه‌ام!
اما تاکنون گمان کرده‌ای که شاید می‌خواهم "جانم" گفتنَت را بشنوم؟!
گاه همین کلماتِ به ظاهر کم‌اهمیت؛ بذر خوشی را در دل می‌کارند!
نمی‌دانی وقتی نام‌ات را صدا می‌زنم و با "جانم" جوابم می‌دهی، چه بر سر قلب کوچَک‌ِ من می‌آوری...!​

 

[Luna:)]

گویم تورا؛ که میدانی؟
گویی؛ چه را؟
در سرم می‌پیچد " اینکه دوستَت دارم "
اما تنها به گفتن یک "هیچی" اکتفا‌ می‌کنم
و تو از هیچ‌یک از چیزهایی که در سرم می‌گذرد خبر نداری... .​