دلنوشته مجموعه دلنوشته‌های شکوفه‌ی گیلاس | ساریناضابط کاربر انجمن یک رمان

[Luna:)]

به نام خالق رنگین‌کمان
نام اثر: دلنوشته‌های شکوفه‌ی گیلاس
نویسنده: سارینا ضابط

مقدمه:
سرم را بالا می‌گیرم و به شکوفه‌های درختانی که دور تا دورم را گرفته‌اند، نگاه می‌کنم که
گویی قصدِ در آغوش کشیدنم را دارند!
با تمامِ وجود، عطرِ تنِ طبیعت را استشمام می‌کنم
و بذر زیبای شادی و نشاط، که در قلبم کاشته می‌شود را احساس می‌کنم.
شاید هم این بذر، بذرِ منی جدید باشد.
منی جدید درحال متولد شدن است
و من می‌نویسم برای او؛
اویی که باید شخصی بهتر باشد.
می‌نویسم‌ برایش تا جوانه زند، نهال شود و در بهاری دیگر، تبدیل به درختی زیبا با هزاران هزار شکوفه‌‌های عطرآگین شود.
بذرِ کوچکم، تو مرا داری.
من، در برابر تمامِ چیزهایی که قصد نابودی‌ات را دارند،
می‌ایستم.
تو به بهترین نحو رشد کن
و...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[ℛℴℎ]

•| بسم رب القلم |•


آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند...

نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
"قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"

پس از گذشت حداقل ۲۰ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد دل‌نوشته بدهید. توجه داشته باشید که دل‌نوشته‌های تگ‌دار نقد...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Luna:)]

بذرِ کوچکم،
بی‌صبرانه در انتظارِ جوانه زدنت هستم.
هنگامی که سر از خاک بیرون آوری، ممکن است در اثر یک باد کوچک هم آسیب ببینی؛
اما می‌دانم که تو قرار است قوی‌تر از آنچه باشی که انتظارش را داشتند.
من تا به آن روز مواظبت می‌مانم.
این را هم بدان که؛
گر آب نباشد، از اشکِ چشمانم برای سیراب کردنت استفاده می‌کنم.
گر خورشید نباشد، برقِ چشمانم را به تو می‌تابانم.
من از جان، برای تویی که جانم شدی مایه می‌گذارم...!​

 

[Luna:)]

دست بر روی خاکی می‌کشم که تو در زیر آن هستی.
برجستگی خاک، لبخندی روی لبانم می‌نشاند.
گویی درحال جوانه زدن هستی.
از همین حالا به تو می‌گویم؛
آن‌قدر سرافراز باش
که هیچ‌کس نتواند به شکوفه‌هایت آسیبی برساند‌
و آن‌قدر تنومند باش،
که هیچ‌کس نتواند تو را از دل خاک بیرون کشد‌.
من، تا به آن روز، مواظب‌ات می‌مانم
و می‌نویسم برایت،
تا چیز‌های زیادی را بدانی... .​

 

[Luna:)]

اعتماد کردن، مساوی‌ست با نابودی.
کافی‌ست ساده اعتماد کنی تا تو را از دلِ خاک بیرون کِشند!
مهربانیِ بیش از حد، مساوی‌ست با طرد شدن.
کافی‌ست بیش از اندازه اهمیت دهی و عشق بورزی تا تنهایت‌ گذارند!
جانِ‌دلم، ساده اعتماد نکن و بیش از اندازه مهربانی نکن؛
تا بتوانی به خوبی رشد کنی.​