مشاعره مشاعره با حرف ت

[m.sina]

تو را ز حال پریشان ما چه غم دارد
اگر چراغ بمیرد صبا چه غم دارد

تدبیر کنم هر شب تا دل ز تو برگیرم
چون روز برارد سر مهر تو ز سر گیرم

دل با تو در امیزم کامیخته ای با جان
جانی دگرم باید تا یار دگر گیرم

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

تدبیر کنم هر شب تا دل ز تو برگیرم
چون روز برارد سر مهر تو ز سر گیرم

دل با تو در امیزم کامیخته ای با جان
جانی دگرم باید تا یار دگر گیرم

تاب بنفشه می‌دهد طرّهٔ مشکسای تو
پردهٔ غنچه می‌درد خندهٔ دلگشای تو

 

[m.sina]

تاب بنفشه می‌دهد طرّهٔ مشکسای تو
پردهٔ غنچه می‌درد خندهٔ دلگشای تو

تا بر تو نظر کردم رسوای جهان گشتم
اری همه رسوایی اول ز نظر خیزد

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

تا بر تو نظر کردم رسوای جهان گشتم
اری همه رسوایی اول ز نظر خیزد

تا میرود آن نگار ما میرانیم

پیمانه چو پر شود فرو گردانیم

چون بگذرد این سر که درین آب و گلست

در صبح وصال دولتش خندانیم

 

[m.sina]

تا میرود آن نگار ما میرانیم

پیمانه چو پر شود فرو گردانیم

چون بگذرد این سر که درین آب و گلست

در صبح وصال دولتش خندانیم

تا دل مشتاق من محتاج عاشق بودن است
دلبری کردن یکی از بی نیازی های توست

قصه ی شیرین نیفتاده ست هرگز اتفاق
هرچه هست ای عشق از افسانه سازی های توست

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

تا دل مشتاق من محتاج عاشق بودن است
دلبری کردن یکی از بی نیازی های توست

قصه ی شیرین نیفتاده ست هرگز اتفاق
هرچه هست ای عشق از افسانه سازی های توست

تا دور گشتی ای گل خندان ز پیش من
ابر آمد و گریست به حال پریش من
ای گل بهار آمد و بلبل ترانه ساخت
دیگر بیا که جای تو خالی ست پیش من

 

[m.sina]

تا دور گشتی ای گل خندان ز پیش من
ابر آمد و گریست به حال پریش من
ای گل بهار آمد و بلبل ترانه ساخت
دیگر بیا که جای تو خالی ست پیش من

تلخ است روزگار مگر به بهانه ای
پیدا کنیم دلخوشی کودکانه ای

ای عشق سر بزن به دل سنگ من که گاه
روید ز سنگ فرش خیابان جوانه ای

فاضل

 

[فلورا.]

تلخ است روزگار مگر به بهانه ای
پیدا کنیم دلخوشی کودکانه ای

ای عشق سر بزن به دل سنگ من که گاه
روید ز سنگ فرش خیابان جوانه ای

فاضل

تا چند مرا از خود ای دوست جدا داری؟
من هیچ نمی‌گویم، آخر تو روا داری؟
صحرا همه دریا شد از آب عقیقِ تو
این سوخته را آخر لب تشنه چرا داری؟

 

[unknownme]

تو گریه می‌کنی و خنده می‌کند گلزار
از این گریستن و خنده، بد‌گمان شده‌ایم

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

تَنَت به نازِ طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزردهٔ گزند مباد