مشاعره مشاعره با حرف و

[Tara Motlagh]

وقتی که من عاشق شدم شیطان به نامم سجده کرد
آدم زمینی تر شد و عالم به آدم سجده کرد

 

[FakhTeh]

وقتی که من عاشق شدم شیطان به نامم سجده کرد
آدم زمینی تر شد و عالم به آدم سجده کرد

ولیکن کی نمایی رخ به رندان
تو کز خورشید و مه آیینه داری

 

[Tara Motlagh]

ولیکن کی نمایی رخ به رندان
تو کز خورشید و مه آیینه داری

و زمانی شده است
که به غیر از انسان
هیچ چیز ارزان نیست

 

[m.sina]

و زمانی شده است
که به غیر از انسان
هیچ چیز ارزان نیست

وادی پیموده را از سرگرفتن مشکل است
چون زلیخا عشق می‌ترسم جوان سازد مرا

بخیه از جوهر زنم بر چشم‌شوخ آیینه را
چهرهٔ محجوبِ او گر دیده‌بان سازد مرا

 

[Tara Motlagh]

وادی پیموده را از سرگرفتن مشکل است
چون زلیخا عشق می‌ترسم جوان سازد مرا

بخیه از جوهر زنم بر چشم‌شوخ آیینه را
چهرهٔ محجوبِ او گر دیده‌بان سازد مرا

وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
که در طریقت ما کافری‌ست رنجیدن

 

[m.sina]

وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
که در طریقت ما کافری‌ست رنجیدن

وادی عشق بسی دور و دراز است ولی
طی شود جادهٔ صدساله به آهی گاهی

در طلب کوش و مده دامن امید ز دست
دولتی هست که یابی سر راهی گاهی

 

[Tara Motlagh]

وادی عشق بسی دور و دراز است ولی
طی شود جادهٔ صدساله به آهی گاهی

در طلب کوش و مده دامن امید ز دست
دولتی هست که یابی سر راهی گاهی

وفا نكردی و كردم، خطا نديدی و ديدم
شكستی و نشكستم، بُريدی و نبريدم

اگر ز خلق ملامت، و گر ز كرده ندامت
كشيدم از تو كشيدم، شنيدم از تو شنيدم

 

[m.sina]

وفا نكردی و كردم، خطا نديدی و ديدم
شكستی و نشكستم، بُريدی و نبريدم

اگر ز خلق ملامت، و گر ز كرده ندامت
كشيدم از تو كشيدم، شنيدم از تو شنيدم

ویرانه نه آن است که جمشید بنا کرد
ویرانه نه آن است که فرهاد فرو ریخت

ویرانه دل ماست که با هر نگه دوست
صد بار بنا گشت و دگر بار فرو ریخت

 

[Tara Motlagh]

ویرانه نه آن است که جمشید بنا کرد
ویرانه نه آن است که فرهاد فرو ریخت

ویرانه دل ماست که با هر نگه دوست
صد بار بنا گشت و دگر بار فرو ریخت

وقت اجلم ناله نه از رفتن جانست
از یار جدا می شوم این ناله از آن است

 

[m.sina]

وقت اجلم ناله نه از رفتن جانست
از یار جدا می شوم این ناله از آن است

وقت آن شد که به زنجیر تو دیوانه شویم
بند را برگسلیم از همه بیگانه شویم

جان سپاریم دگر ننگ چنین جان نکشیم
خانه سوزیم و چو آتش سوی میخانه شویم