مشاعره مشاعره با حرف خ

[m.sina]

خود ندانم چه خطائی کردم
که ز من رشته الفت بگسست

در دلش جائی اگر بود مرا
پس چرا دیده ز دیدارم بست

خویشتن بر تو نبندم که من از خود نپسندم
که تو هرگز گل من باشی و من خار تو باشم

هرگز اندیشه نکردم که کمندت به من افتد
که من آن وقع ندارم که گرفتار تو باشم

 

[FakhTeh]

خاک مصر طرب انگیز نبینی که همان
خاک مصرست ولی بر سر فرعون و جنود

 

[Tara Motlagh]

خاک مصر طرب انگیز نبینی که همان
خاک مصرست ولی بر سر فرعون و جنود

خرقه پوشی من از غایت دینداری نیست
پرده‌ای بر سر صد عیب نهان می‌پوشم

 

[m.sina]

خرقه پوشی من از غایت دینداری نیست
پرده‌ای بر سر صد عیب نهان می‌پوشم

خیز که امروز جهان آن ماست
جان و جهان ساقی و مهمان ماست

خیز که فرمان ده جان و جهان
از كرم امروز به فرمان ماست

 

[Tara Motlagh]

خیز که امروز جهان آن ماست
جان و جهان ساقی و مهمان ماست

خیز که فرمان ده جان و جهان
از كرم امروز به فرمان ماست

خبرت هست که بی رویِ تو آرامم نیست
نفسی هست ولی هیچ دل آرامم نیست

خبرت هست که دلتنگِ نگاهت شده‌ام
چندسالی‌ست که من چشم به راهت شده‌ام

 

[m.sina]

خبرت هست که بی رویِ تو آرامم نیست
نفسی هست ولی هیچ دل آرامم نیست

خبرت هست که دلتنگِ نگاهت شده‌ام
چندسالی‌ست که من چشم به راهت شده‌ام

خبرت هست که از خویش خبر نیست مرا
گذری کن که ز غم راهگذر نیست مرا

گر سرم در سر سودات رود نیست عجب
سر سودای تو دارم غم سر نیست مرا

 

[Tara Motlagh]

خبرت هست که از خویش خبر نیست مرا
گذری کن که ز غم راهگذر نیست مرا

گر سرم در سر سودات رود نیست عجب
سر سودای تو دارم غم سر نیست مرا

خدا را شکر امشب هم حریفی پیش رو دارم
که با او میتوان نوشید ساغر های خالی را

مرا در بر بگیر ای مهربان هرچند می‌دانم
ندارم طاقت آغوش یک دریا زلالی را

 

[m.sina]

خدا را شکر امشب هم حریفی پیش رو دارم
که با او میتوان نوشید ساغر های خالی را

مرا در بر بگیر ای مهربان هرچند می‌دانم
ندارم طاقت آغوش یک دریا زلالی را

خواستم تا پیش جانان پیشکش جان آورم
پیش دستی کرد عشق و جانم اندر بر بسوخت

نیست از خشک و ترم در دست جز خاکستری
کاتش غیرت درآمد خشک و تر یکسر بسوخت

 

[فلورا.]

خواستم تا پیش جانان پیشکش جان آورم
پیش دستی کرد عشق و جانم اندر بر بسوخت

نیست از خشک و ترم در دست جز خاکستری
کاتش غیرت درآمد خشک و تر یکسر بسوخت

خنده می بینی ولی از گریه ی دل غافلی

خانه ی ما اندرون ابــر است و بیرون آفتاب

 

[Tara Motlagh]

خنده می بینی ولی از گریه ی دل غافلی

خانه ی ما اندرون ابــر است و بیرون آفتاب

خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است
چون کوی دوست هست به صحرا چه حاجت است

جانا به حاجتی که تو را هست با خدا
کآخر دمی بپرس که ما را چه حاجت است